پيش گفتار

جوانى ، بهترين فرصت زندگى براى خودسازى و سازندگى است و جوانان ، ارزنده ترين ذخاير و سرمايه هاى جوامع انسانى هستند. از اين رو ، رشد و بالندگى هر كشور ، در گرو آموزش و پرورش نيروى جوان آن است و موضوع جوانان در تاريخ بشر ، همواره مورد توجّه رهبران فرهنگى، دينى و سياسى جهان بوده است . يكى از نويسندگان معاصر مى نويسد :
گِزِنفون، حكيم و مورّخ يونانى (430 ـ 355 ق.م) ، دو كتاب راجع به ايران نوشته است كه يكى از آن دو كورش نامه است. در اين اثر ، شرحى راجع به تربيت جوانان ايران در دوران هخامنشى آورده و از جمله مى نويسد: «تقوا و فضيلت به فرزندان خود مى آموزند، همان گونه كه ديگران خواندن و نوشتن را ... در قوانين ايران ، كوشش مى شود كه افراد ، تربيتى پيدا كنند كه آنان را پيشاپيش ، از دست يازيدن به كارهاى ننگين و شرارت آميز ، باز دارد» ...
گزنفون ، يكى از علّت هاى اقتدار هخامنشيان را ـ كه در زمان خود ، بزرگ ترين كشور جهان بودند ـ همين توجّه به تربيت جوانان مى داند. ^۱
در جهان امروز ، كه عصر انفجار اطّلاعات است ، از يك سو، دسترس جوانان به انواع آگاهى ها، زمينه رشد دانش و پيشرفت فنّاورى را فراهم كرده است و از سوى ديگر، سوداگران بين المللى و سودجويان سياسى و اقتصادى ، بيش از دوران هاى

گذشته از سرمايه جوانان ، سوء استفاده مى كنند و بدين لحاظ ، پرداختن به مسائل جوانان در جهان امروز ، بيش از گذشته حائز اهمّيت است ^۱ و در ايران ، به دليل اين كه نزديك نيمى از جمعيت آن جوان اند ، ^۲ مسئله جوانان ، اهمّيت فوق العاده اى دارد .
علاوه بر اين، آنچه بر اهمّيت پرداختن به مسائل جوانان ايرانى مى افزايد، نقش آنان در پيروزى انقلاب اسلامى است كه موجب شده تا جريان هاى سياسى و فرهنگى مخالف، به منظور پيشگيرى از انتقال فرهنگ انقلاب اسلامى به نقاط ديگر جهان ، براى ايجاد انحراف اخلاقى و سياسى در جوانان ايرانى برنامه ريزى كنند.

پژوهش هاى اسلامى درباره جوانان

پژوهشگران اسلامى ، از ديرباز به مسائل جوانان پرداخته اند . براى نمونه مى توان به كتابى به نام فضل الشُبّان و تقدّمهم على كثير من ذوى الأسنان (برترى جوانان و تقدّم آنان بر بسيارى از سالخوردگان) ^۳ اشاره كرد كه در سده هاى سوم و چهارم هجرى تأليف شده است. مانند اين نوشتار ، در ميان آثار اسلامى ، كم نيست و بخصوص در نيم قرن اخير ، دانشمندان مسلمان به موازات ديگر پژوهشگران ، نوشته هاى مفيد و