معنای «مولا» در حدیث غدیر چیست؟

توضیح حدیث زیر از امام صادق(ع) چیست؟ خَیرُ شُبّانِکم مَن تَشَبَّهَ بِکهولِکم، و شرّ کهولِکم مَن تَشَبَّهَ بِشُبّانِکم. بهترینِ جوانان شما کسانی اند که خود را به بزرگ سالان، شبیه سازند و بدترین کهن سالانِ شما کسانی اند که خود را به جوانان شما شبیه سازند. (معانی الأخبار، ص 401، ح 63)

آیا شرحی بر حديث «مَن عَرَفَ نَفسَه عَرَفَ رَبَّه» نوشته شده است؟

با اینکه پیاده روی یکی از بهترین ورزش هاست، چرا پیامبر(ص) سفارش به پیاده روی کم، کرده است؟
لِکلِّ شَیءٍ حیلَهٌ، وحیلَهُ الصِّحَّهِ فِی الدُّنیا أربَعُ خِصالٍ: قِلَّهُ الکلامِ، و قِلَّهُ المَنامِ، و قِلَّهُ المَشی، و قِلَّهُ الطَّعامِ. (بحار الأنوار: ج ۸ ص ۱۴۴ ح ۶۷) هر کارى چاره اى دارد و چاره ی سلامتی در دنیا، چهار چیز است: کم سخن گفتن، کم خوابیدن، کم راه رفتن و کم خوردن.

در مورد نخستین سؤال پس از مرگ، روایت ها متفاوت گفته اند. بالاخره نخستین پرسش از چیست؟

منظور پیامبر اکرم(ص) از این حدیث چیست؟ لَیسَ فی امَّتِی رَهبانِیةٌ، و لا سِیاحَةٌ، و لا زَمٌّ؛ یعنِی سُکوتٌ. در امّت من نه رهبانیت است، نه سیاحت و نه زمّ؛ یعنی: سکوت. (بحار الأنوار، ج 70، ص 115، ح 2)

حدیث زیر از امام صادق(ع) را توضیح دهید: تفقّهوا فی الدّین، فانّه من لم یتفقّه فی الدّین فهو اعرابی؛ آگاهی خود در دین را بالا ببرید؛ زیرا هرکس آگاهی دینی نداشته باشد، اعرابی است. (بحار الانوار، ج 1، ص 215)

براساس حدیث مشهور زیر، چگونه ممکن است کسی عبد دیگری باشد در حالی که همه باید عبد خدا باشیم؟ من علّمنی حرفاً فقد صیرنی عبداً؛ هرکه به من چیزی یاد دهد مرا بنده ی خود کرده است.

در روایتی آمده که پیامبر(ص) فرمود: با برادر ایمانی خود شوخی و مزاح مکن. ولی در روایت دیگر آمده: شوخی و مزاح از پیامبر(ص) است. چگونه این تناقض برطرف می شود؟

پیامبر در حدیثی فرمود: الفَقرُ فَخری؛ فقر مایه افتخار من است. (جامع الأخبار، ص 302، ح 828) در حدیث دیگر وارد شده: کادَ الفَقرُ أن یکونَ کفرا؛ فقر انسان را در آستانه کفر قرار مى دهد. (خصال، ص 12، ح 40) این دو حدیث چگونه توجیه می شوند؟