170

(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ لِجِيرَانِهِ وَ أَوْلِيَائِهِ إِذَا ذَكَرَهُمْ:)، دعای امام علیه السلام برای همسایگان و دوستانش، به وقتی که از ایشان یاد می‌فرمود

 412

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السّلَامُ لِوُلْدِهِ عَلَيْهِمُ السّلَامُ - دعای آن حضرت درباره فرزندانش عليهم‌ السلام

 169

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السّلَامُ لِأَبَوَيْهِ عَلَيْهِمَا السّلَامُ - دعای آن حضرت درباره پدر و مادرش که درود بر ايشان باد

 395

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السّلَامُ إِذَا سَأَلَ اللّهَ الْعَافِيَةَ وَ شُكْرَهَا - دعای آن حضرت هنگامی که عافيت و شکر بر آن را از خدا طلب می‌کرد

 245

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السّلَامُ عِنْدَ الشّدّةِ وَ الْجَهْدِ وَ تَعَسّرِ الْأُمُورِ - دعای آن حضرت در هنگام سختی و مشقت و فرو بستگی کارها

 195

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السّلَامُ إِذَا حَزَنَهُ أَمْرٌ وَ أَهَمّتْهُ الْخَطَايَا - دعای آن حضرت در هنگامی که کاری او را اندوهگين می‌ساخت و خطاها او را پريشان می‌کرد

 243

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السّلَامُ فِي مَكَارِمِ الْأَخْلَاقِ وَ مَرْضِيّ الْأَفْعَالِ- دعای آن حضرت در طلب اخلاق ستوده و افعال پسنديده

 156

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ، عَلَيْهِ السّلَامُ عِنْدَ الِاسْتِسْقَاءِ بَعْدَ الْجَدْبِ - دعای آن حضرت هنگام طلب باران پس از قحطی و خشکسالی

 176

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السّلَامُ إِذَا دُفِعَ عَنْهُ مَا يَحْذَرُ، أَوْ عُجّلَ لَهُ مَطْلَبُهُ دعای آن حضرت هنگامی که خطری از او می‌گذشت، يا مطلبی که داشت بزودی بر آورده می‌شد

 166

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السّلَامُ إِذَا ذُكِرَ الشّيْطَانُ فَاسْتَعَاذَ مِنْهُ وَ مِنْ عَدَاوَتِهِ وَ كَيْدِهِ - دعای آن حضرت هنگامی که شيطان را بياد می‌آورد و از او و دشمنی و مکر او، به خدا پناه می‌برد

 203

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا اسْتَقَالَ مِنْ ذُنُوبِهِ، أَوْ تَضَرَّعَ فِي طَلَبِ الْعَفْوِ عَنْ عُيُوبِهِ - دعای آن حضرت هنگامی که از گناهان خود طلب گذشت می‌کرد، يا در طلب عفو از عيوب خود زاری می‌نمود

 220

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي طَلَبِ الْحَوَائِجِ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى، «دعاى آن حضرت در طلب حوائج از خداى متعال»

 165

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا اعْتُدِيَ عَلَيْهِ أَوْ رَأَى مِنَ الظَّالِمِينَ مَا لَا يُحِبُّ:، دعاي آنحضرت در دادخواهي از ستمگران، یا هرگاه ستمى به او مى‌‏رسید.

 222

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا مَرِضَ أَوْ نَزَلَ بِهِ كَرْبٌ أَوْ بَلِيَّةٌ، دعاي آنحضرت به وقت بيماري یا روى آوردن اندوه و بلا