امام مهدی علیه السلام
ـ في زِيارَةِ النّاحِيَةِ ـ: فَلَئِن أخَّرَتنِي الدُّهورُ، وعاقَني عَن نَصرِكَ المَقدورُ، ولَم أكُن لِمَن حارَبَكَ مُحارِبا، ولِمَن نَصَبَ لَكَ العَداوَةَ مُناصِبا، فَلَأَندُبَنَّكَ صَباحا ومَساءً، و لَأَبكِيَنَّ عَلَيكَ بَدَلَ الدُّموعِ دَما، حَسرَةً عَلَيكَ وتَأَسُّفا عَلى ما دَهاكَ وتَلَهُّفا، حَتّى أموتَ بِلَوعَةِ المُصابِ، وغُصَّةِ الاِكتِيابِ .
ـ از زيارت ناحيه ـ: اكنون كه روزگار ، مرا عقب آورده و تقدير ، مرا از يارى دادن به تو باز داشته و نبودهام تا با جنگجويان با تو بجنگم و در برابر برافرازندگان پرچم دشمنى با تو، بِايستم، پس هر صبح و شام بر تو مىنالم و به جاى اشك، از ديده خون مىافشانم، از سرِ حسرت و تأسّف بر تو و افسوس خوردن بر گرفتارىهايى كه به تو رسيده، تا آن گاه كه از سوز مصيبت و غم فقدانت جان سپارم.
المزار الكبير : ص 501 ح 9
دانش نامه امیر المؤمنین(ع) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ
گزیده حکمت نامه رضوی
حکمت نامه رضوی
مسیحای طوس
ماه هشتم
منهج الیقین (شرح نامه امام صادق (ع) به شیعیان)
حکمت نامه حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع)
احوال حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)
سیاست نامه امام علی علیهالسلام