امام حسین علیه السلام

أيُّهَا النّاسُ ! إنَّ اللّهَ جَلَّ ذِكرُهُ ما خَلَقَ العِبادَ إلّا لِيَعرِفوهُ ، فَإِذا عَرَفوهُ عَبَدوهُ ، فَإِذا عَبَدوهُ استَغنَوا بِعِبادَتِهِ عَن عِبادَةِ مَن سِواهُ . فَقالَ لَهُ رَجُلٌ : يَا بنَ رَسولِ اللّهِ ، بِأَبي أنتَ واُمّي ، فَما مَعرِفَةُ اللّهِ؟ قالَ : مَعرِفَةُ أهلِ كُلِّ زَمانٍ إمامَهُمُ الَّذي يَجِبُ عَلَيهِم طاعَتُهُ .

«اى مردم! خداوند والا نام ، بندگان را نيافريد ، مگر براى اين كه او را بشناسند . پس هر گاه او را شناختند ، او را خواهند پرستيد و هر گاه او را بپرستند ، با پرستش او، از پرستش جز او ، بى نياز خواهند گشت» . مردى به ايشان گفت : اى فرزند پيامبر خدا! پدر و مادرم فداى تو باد ! شناخت خدا چيست؟ فرمود : «اين كه مردم هر زمان ، امامشان را كه فرمانبرى از او واجب است ، بشناسند» .