امام مهدی علیه السلام
ـ في زِيارَةِ النّاحِيَةِ ـ: فَلَئِن أخَّرَتنِي الدُّهورُ، وعاقَني عَن نَصرِكَ المَقدورُ، ولَم أكُن لِمَن حارَبَكَ مُحارِبا، ولِمَن نَصَبَ لَكَ العَداوَةَ مُناصِبا، فَلَأَندُبَنَّكَ صَباحا ومَساءً، و لَأَبكِيَنَّ عَلَيكَ بَدَلَ الدُّموعِ دَما، حَسرَةً عَلَيكَ وتَأَسُّفا عَلى ما دَهاكَ وتَلَهُّفا، حَتّى أموتَ بِلَوعَةِ المُصابِ، وغُصَّةِ الاِكتِيابِ .
ـ از زيارت ناحيه ـ: اكنون كه روزگار ، مرا عقب آورده و تقدير ، مرا از يارى دادن به تو باز داشته و نبودهام تا با جنگجويان با تو بجنگم و در برابر برافرازندگان پرچم دشمنى با تو، بِايستم، پس هر صبح و شام بر تو مىنالم و به جاى اشك، از ديده خون مىافشانم، از سرِ حسرت و تأسّف بر تو و افسوس خوردن بر گرفتارىهايى كه به تو رسيده، تا آن گاه كه از سوز مصيبت و غم فقدانت جان سپارم.
المزار الكبير : ص 501 ح 9
حضرت علی(ع) پس از وفات فاطمه عليها السلام ، چند همسر برگزيد كه عبارت اند از:...
دانش نامه اميرالمؤمنين(ع) ج 1 ص 143 ـ 145
http://hadith.net/post/49477
على عليه السلام از آغازين سال هاى زندگى ، همراه پيامبر خدا بود . روزگارى زندگى بر ابو طالب دشوار گشت و او در تنگناى معيشت قرار گرفت . پيامبر خدا پيشنهاد كرد كه برادران ابو طالب براى سبك كردن بار زندگى اش برخى از ...
دانش نامه اميرالمؤمنين(ع) ج 1 ص 113