۱۲۸.الكافىـ به نقل از جعفر بن محمّد بن يقظان ، در حديثى كه سند آن را به اهل بيت عليهم السلام رسانده است ـ :شخص ، پس از آن كه اذانش را تمام كرد ، بنشيند و بگويد : بار خدايا! دلم را پاك ، زندگى ام را آرام (/شاد) ، و روزى ام را سرشار گردان و براى من در نزد قبر پيامبرت صلى الله عليه و آله جايى و آرامگاهى قرار ده.

۱۲۹.فلاح السائلـ به نقل از معاوية بن وهب ـ :وقت مغرب بر امام صادق عليه السلام وارد شدم . ايشان اذان گفت و نشست و شنيدم كه دعايى را مى خواند كه پيش تر، مانند آن را نشنيده بودم . ساكت ماندم تا نمازش را تمام كرد و پرسيدم : سَرورم! از شما دعايى شنيدم كه مانند آن را هرگز نشنيده بودم!
فرمود : «اين ، دعاى امير مؤمنان عليه السلام در شبى است كه در بستر پيامبر صلى الله عليه و آله [به جاى ايشان ]خوابيد . ^۱ آن دعا اين است :
اى آن كه با او پروردگار ديگرى نيست كه به درگاهش دعا شود! اى آن كه بالاتر از او آفريدگارى نيست كه از او ترسيده شود! اى آن كه غير از او معبودى نيست كه از او پروا شود! اى آن كه او را وزيرى نيست كه بر او وارد شوند! اى آن كه او را دربانى نيست كه صدايش زنند! اى آن كه هر چه از او بيشتر بخواهند ، بيشتر بزرگوارى و بخشش مى كند! اى آن كه هر چه جُرمْ بزرگ تر باشد ، رحمت و عفو او بيشتر است! بر محمّد و آل محمّد درود فرست و با من ، آن گونه رفتار كن كه تو اهل آن هستى ؛ و تو اهل تقوا و اهل آمرزشى ، و تو اهل جود و نيكى و بزرگوارى هستى» .

ك ـ سجده كردن ميان اذان و اقامه

۱۳۰.فلاح السائلـ به نقل از محمّد بن ابى عمير ، از پدرش ـ :امام صادق عليه السلام را ديدم كه
اذان گفت و سپس به سجده افتاد و ميان اذان و اقامه سجده اى كرد و چون سر از سجده برداشت ، فرمود : «اى ابو عمير! هر كس چنين كند ، خداى متعال، همه گناهان او را مى آمرزد» .
و فرمود : «هر كس اذان بگويد و پس از آن ، سجده كند و در سجده اش بگويد : معبودى جز تو نيست . پروردگار من! از سرِ فروتنى و خاكسارى ، برايت به خاك افتادم ، خداوند، گناهانش را مى آمرزد» .