۹۳.امام صادق عليه السلام :بنده مؤمن ، به خانواده خود، چندان علم و ادبِ نيكو ارث مى دهد كه همه آنان را وارد بهشت مى گرداند ، به طورى كه تمام آنها را ، از كوچك و بزرگ و خادم و پناهنده ، در بهشت مى يابد ، و بنده گنهكار ، براى خانواده خود، چندان ادب بد به ارث مى گذارد كه همه آنان را به دوزخ مى بَرد ، به طورى كه تمام افراد خانواده اش را ، از كوچك و بزرگ و خادم و پناهنده ، در آن جا مى يابد.

ر . ك : ص 271 (ادب / فصل پنجم : ادب آموزان «مربيّان») .

3 / 3

تلاش

۹۴.امام على عليه السلام :خِرَد ، خدادادى است و ادب ، اكتسابى.

۹۵.امام على عليه السلام :بر خردمند است كه بدى ها [و معايب] خود را در دين و انديشه و اخلاق و ادب [ در رفتار] ، شماره كند و آنها را در سينه [ و حافظه ] اش يا در نوشته اى گرد آورَد و براى از بين بردن آنها بكوشد.

۹۶.امام صادق عليه السلام :لقمان ، فرزندش باثار را پند داد ، به گونه اى كه او شكُفت و باز شد . ^۱ از جمله پندهايش اين بود كه ... : فرزندم! اگر در خُردى ادب بياموزى، در بزرگى از آن سود مى برى ، و هر كه به ادب توانگر شود ، بدان اهتمام مى ورزد ، و هر كه به ادب اهتمام ورزد ، در صدد به دست آوردن دانش آن بر مى آيد ، و هر كه در صدد دانش آن بر آيد ، عطش جويندگىِ او شدّت مى گيرد ، و هر كه عطش جويندگى اش شدّت گيرد ، به سود آن دست مى يابد .
پس ادب را عادت خويش گردان ؛ زيرا تو جانشين گذشتگانت هستى ، و با ادب ، به آيندگانت سود مى رسانى ، و مشتاقان [ادب] ، در آن به تو اميد مى بندند ، و بيمناكان از هيبت تو [كه با ادب حاصل شده است ، ] مى هراسند . از سستى كردن در تحصيل ادب و جستن غير ادب ، دورى كن ، كه [ با وجود برخوردارى ات از ادب ]اگر دنيا را از تو به زور بگيرند ، آخرت را هرگز نمى توانند از تو بگيرند و هر گاه طلب علم در جايگاه هايش را از كف بدهى ، آخرت را از تو گرفته اند. در روزها و شب ها و ساعت هاى عمرت ، سهمى براى تحصيل علم قرار ده ؛ زيرا تو براى از كف دادن علم ، عاملى بزرگ تر از ترك آن نخواهى يافت».