۱۱۲.امام على عليه السلامـ در سخنرانى اى بر منبر كوفه ـ :بار خدايا! تو را حتما حجّت هايى در روى زمينت بر خلقت هست ، حجّتى پس از حجّتى ، كه مردم را به دينت ره نمون شوند و علم [و معرفتِ] تو را به آنان بياموزند تا مبادا پيروان اولياى تو پراكنده شوند . آن حجّت ، يا آشكار است؛ اما فرمانش برده نمى شود ، و يا پنهان است و انتظارِ [ظهورِ ]او را مى كشند . اگر اين حجّت ها ، در حال صلح ، تنشان از مردم پنهان باشد ، دانشِ ديرين و منتشر آنان ، از ايشان پنهان نيست ، و آدابشان در دل هاى مؤمنان ، پا بر جاست و طبق آن عمل مى كنند.

۱۱۳.امام زين العابدين عليه السلام :شما، اى بينشوَران! پند گيريد و خدا را براى آن كه هدايتتان كرد ، سپاس گوييد ، و بدانيد كه از قبضه قدرت خداوند ، به سوى قدرتى ديگر بيرون نخواهيد رفت ، و خدا و رسول او ، به زودى، كردار شما را خواهند ديد و آن گاه ، در پيشگاه او ، گرد آورده مى شويد . پس ، از اندرزها بهره گيريد و از آداب (اخلاق و رفتار) نيكان، پيروى كنيد.

3 / 9

مددخواهى از خدا

۱۱۴.امام على عليه السلامـ از دعاهاى ايشان در سحرگاهِ هر شب و در پىِ خواندن دو ركعت نماز
فجر ـ :بار خدايا! مرا خِرَدى كامل ، اراده اى استوار ، انديشه اى وزين ، دلى هوشيار ، دانشى بسيار و ادبى درخشان ، روزى فرما ، و همه اينها را در جهت سود و مصلحت من قرار بده و به زيان من قرارشان مده ، به حقّ رحمتت ، اى مهربان ترينِ مهربانان!