اِقامه حجّت

آنچه تا كنون در باره وظايف مبلّغ بِدان اشارت رفت ، در جايى است كه مخاطب ، آمادگى دارد تا سخن حق را بپذيرد و راه درست زندگى را انتخاب كند؛ امّا مسئوليت مبلّغ در مواردى كه مخاطب از اين آمادگى برخوردار نيست ، اقامه حجّت (دليل آوردن) براى اوست ^۱ تا راه هر گونه بهانه جويى را بر او ببندد و نتواند به خدا اعتراض كند كه :
« لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ ءَايَاتِكَ مِن قَبْلِ أَن نَّذِلَّ وَ نَخْزَى ؟^۲
چرا پيامبرى به سوى ما نفرستادى تا پيش از آن كه خوار و رسوا شويم ، از آيات تو پيروى كنيم ؟» .

دعوت نزديكان

و آخرين نكته در باره وظايف مبلّغ ، اين است كه مبلّغ ، اگر در انجام رسالت تبليغى ، به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله تأسّى كند و دعوت به ارزش هاى دينى را از نزديكان خود ، آغاز نمايد ، توفيق بيشترى در هدايت ديگران خواهد داشت .