م ـ مَثَل دل هاى سخت
«سپس دل هاى شما پس از اين [ واقعه ] سخت گرديد ، همانند سنگ ، يا سخت تر از آن ؛ چرا كه از برخى سنگ ها ، جوى هايى بيرون مى زند ، و پاره اى از آنها مى شكافند و آب از آن خارج مى شود ، و برخى از آنها از بيم خدا فرو مى ريزند ، و خدا از آنچه مى كنيد ، غافل نيست» .
ن ـ مَثَل نادان
«آيا مى پندارى كه بيشتر آنان مى شنوند يا مى انديشند؟ آنان نيستند ، مگر مانند چارپايان ؛ بلكه گم راه ترند» .
«اى كسانى كه ايمان آورده ايد! خدا و فرستاده او را فرمان بريد ، و از او روى بر نتابيد ، در حالى كه [سخنان او را ]مى شنويد ، و مانند كسانى مباشيد كه گفتند : «شنيديم» ، در حالى كه نمى شنيدند . قطعاً بدترين جنبندگان نزد خدا ، كران و لالانى اند كه نمى انديشند . و اگر خدا در آنان خيرى مى يافت ، قطعاً شنوايشان مى ساخت ، و اگر آنان را شنوا مى كرد ، حتماً باز به حال اِعراض ، روى بر مى تافتند» .
س ـ مَثَل عالم بى عمل
«مَثَل كسانى كه [ عمل به ] تورات بر آنان بار شد [ و بِدان مكلّف گرديدند ] ، آن گاه آن را به كار نبستند ، همچون مَثَلِ الاغى است كه كتاب هايى را بر پشت مى كشد . [ وه ] چه زشت است وصف آن قومى كه آيات خدا را به دروغ گرفتند! و البته خدا مردم ستمگر را راه نمى نمايد» .
«و خبر آن كس را كه آيات خود را به او داده بوديم ، براى آنان بخوان كه از آنها عارى گشت . آن گاه شيطان ، او را دنبال كرد و از گم راهان شد . و اگر مى خواستيم ، قدر او را به وسيله آن [ آيات ] ، بالا مى برديم ؛ امّا او به زمين [ دنيا ] گراييد و از هوس خود ، پيروى كرد . از اين رو داستانش چون داستان سگ است [ كه ] اگر بر آن حمله ور شوى ، زبان از كام بر مى آورد ، و اگر آن را رها كنى ، [ باز هم ]زبان از كام بر مى آورد . اين ، مَثَل آن گروهى است كه آيات ما را تكذيب كردند . پس اين داستان را [ براى آنان ]حكايت كن ، شايد كه آنان بينديشند . چه زشت است داستان گروهى كه آيات ما را تكذيب و به خود ، ستم مى نمودند!» .
