3 / 6
دعوت به ايمان آوردن به نبوّت
قرآن
«و آن گاه كه [يهوديان] گفتند : «خدا چيزى بر بشرى نازل نكرده» ، بزرگىِ خدا را چنان كه بايد ، نشناختند» .
حديث
۹۰.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به ملحدى كه از ايشان سؤال كرده بود : پيامبران و رسولان را چگونه اثبات مى كنى ؟ ـ :وقتى ما ثابت كرديم كه داراى آفريننده و صانعى هستيم كه از ما و از تمام آفريده هايش برتر است و آن صانع ، حكيم و متعالى است و امكان ندارد كه آفريده هايش او را مشاهده يا لمس كنند تا مستقيما با آنان در ارتباط باشد و آنان با وى در ارتباط باشند ، و [نيز امكان ندارد كه] آنان را ملاقات كند يا آنان وى را ملاقات كنند ، ثابت مى شود كه خدا در ميان خلق خود ، سفيرانى دارد تا او را به مردم و بندگانش معرّفى نمايند و آنان را به مصالح و منافعشان ، و آنچه مايه ماندگارى ايشان و در صورت ترك ، مايه هلاك ايشان است ، ره نمون گردند .
پس ثابت مى شود كه خداوندِ حكيم و عليم ، در ميان خلق خود ، امر كننده و نهى كننده و معرّفى كنندگانى براى خود دارد . اينان ، همان پيامبران و برگزيدگان از ميانِ خلق او هستند ؛ انسان هاى حكيمى كه با حكمت ، تأديب گشته اند و به همين حكمت ، برانگيخته شده اند ، و به رغم مشاركتشان با مردم در آفرينش و تركيب [جسمانى] ، در هيچ يك از حالاتشان با آنان شركت ندارند . آنان با حكمت از سوى خداى حكيم و عليم ، مورد تأييدند .
