۹۱.امام رضا عليه السلامـ در بيان علّت وجوب شناخت پيامبران و اقرار به رسالت آنان و اذعان به اطاعتشان ـ :از آن جا كه در خلقت مردم و توانايى آنان ، آنچه موجب تكميل مصالحشان باشد ، وجود ندارد و از طرفى آفريننده ، برتر از آن است كه ديده شود ، و ضعف و ناتوانى آنان از ادراك خداوند ، آشكار است ، چاره اى جز اين نبود كه فرستاده اى معصوم ميان خداوند و مردم در بين باشد تا امر و نهى و تعاليم الهى را به آنان برساند ، و آنان را بر راه هاى جلب منافع و دفع زيان ها آگاه سازد ؛ زيرا در [تركيب] آفرينش مردم ، آنچه به كمك آن ، نيازمندى هاى خود را اعم از منافع و زيان ها بشناسند ، وجود ندارد .
اگر شناخت و اطاعت خداوند بر مردم واجب نبود ، آمدن پيامبران ، براى آنان سودى نداشت و نيازى را برطرف نمى كرد ، و آمدن پيامبران به خاطر فقدان سود و مصلحت ، لغو و بيهوده بود و كار لغو ، به دور از صفت خداوندِ حكيمى است كه هر چيزى را استوار قرار داده است .

3 / 7

دعوت به ايمان آوردن به معاد

قرآن

«آيا پنداشتيد كه شما را بيهوده آفريده ايم و اين كه شما به سوى ما باز گردانيده نمى شويد؟» .

حديث

۹۲.لقمان عليه السلامـ به فرزندش ، در حالى كه به او اندرز مى داد ـ :اى پسركم ! اگر در باره مرگ در شك هستى ، خواب را از خود دور كن ، در حالى كه هرگز بر آن قادر نيستى ؛ و اگر در باره رستاخيز ترديد دارى ، بيدار شدن را از خود دور كن ، در حالى كه هرگز بر آن توانا نيستى .