شميم ولايت

على مختارى

عشق به امامت و ولايت در مسند عبدالعظيم حسنى، كه يادگارِ ماندگارِ حضرت عبدالعظيم است، موج مى زند. از آنچه در تطاول روزگاران به چپاول رفته بى خبريم، ولى همين گلبرگها، شميمى از كوچه باغهاى معارف ايشان را به همراه دارد كه هر صاحبدل را سرمست مى كند. اين اثر پر ارج، در حقيقت، نشانى است از شراب طهور و مِىِ نابى كه اين سيد كريم از دست جدّش ساقى كوثر گرفته است.
نوزدهمين حديث مسند، در تفسير آيه شريفه «وَ أَلَّوِ اسْتَقامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً»^۱ ؛ «و اگر مردم بر طريقت درست پايدارى ورزند، قطعاً آب گوارايى بديشان نوشانيم» ، از زبان حضرت باقرالعلوم عليه السلام توضيح مى دهد: مصداق آب گوارا، نوشانيدن (اِشراب) ايمان به دل شيعيان، و «طريقه» ولايت على بن ابى طالب و اوصياى آن حضرت (صلوات اللّه عليهم اجمعين) است. ^۲ «اِشراب ايمان» رسوخ اعتقاد در سويداى جان و تار و پود درون دل است.
حضرت عبدالعظيم خود، مصداق روشن اين حديث بود. از نشانه هاى شيدايى او به اهل بيت عليهم السلام اينكه از 117 حديث مسند بيش از نيمى، يعنى 68 حديث، به امر ولايت پرداخته و بقيه در ساير معارف و مسائل است.