3 / 31

يزيد بن زياد بن مُهاصِر

ابو شَعثا يزيد بن زياد بن مُهاصِر كِنْدى‏^۱ ، كه در منابع حديثى و تاريخى ، به صورت‏هاى مختلفى از وى نام برده شده است .^۲ بر پايه برخى از گزارش‏ها ، وى همراه امام حسين عليه السلام بود و در راه كربلا ، هنگامى كه فرستاده ابن زياد ، براى حُر پيام آورد كه بر امام حسين عليه السلام سختگيرى كند ، ضمن برخوردى تند ، به او گفت :
پروردگارت را نافرمانى كردى و در نابودى خود ، از پيشوايت ، پيروى كردى و براى خود ، ننگ و آتش [ دوزخ ] را كسب كردى . خداوند عزّوجلّ فرموده است : (و آنها را پيشوايانى قرار داديم كه به سوى آتش ، فرا مى‏خوانند و روز قيامت ، يارى نمى‏شوند) . پس او (ابن زياد) ، پيشواى توست .^۳
وى ، جنگاور و تيرانداز ماهرى بود كه روز عاشورا ، با تيراندازى ، شمارى از سپاهيان دشمن را به هلاكت رساند . امام عليه السلام نيز در باره او دعا كرد و فرمود :
اللَّهُمَّ سَدِّد رَميَتَهُ ، وَاجعَل ثَوابَهُ الجَنَّةَ .
خداوندا ! تيرش را به هدف برسان و ثوابش را بهشتْ قرار ده^۴ .
گفتنى است كه طبرى ، وى را از سپاه عمر بن سعد ، شمرده است كه پس از ردّ شرطهاى امام حسين عليه السلام ، همانند حُر ، به سپاه امام عليه السلام پيوست ؛^۵ ولى اين سخن ، با گفتگوى وى با فرستاده ابن