۶۱۸.تفسير ابن كثير ـ به نقل از على بن عُروه ـ :روزى ، پيامبر خدا از چهار نفر از بنى اسرائيل ياد كرد كه هشتاد سال خدا را پرستيدند ، بى آن كه يك چشم بر هم زدنى ، او را نافرمانى كنند و از: ايّوب ، زكريّا ، حِزقيل بن عجوز و يوشَع بن نون ياد كرد.
اصحاب پيامبر خدا از آن تعجّب كردند. جبرئيل ، نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و گفت: «اى محمّد! امّت تو از آن چند نفر كه هشتاد سال خدا را پرستيدند و يك چشم بر هم زدن هم او را نافرمانى نكردند ، در شگفت شدند! خداوند ، بهتر از آن را نازل كرده است» و آن گاه ، اين آيه را بر پيامبر صلى الله عليه و آله تلاوت نمود : « « ما آن را در شب قدر نازل كرديم * و تو چه دانى كه شب قدر چيست؟ * شب قدر ، بهتر از هزار ماه است» . اين ، برتر از آن چيزى است كه تو و امّت تو [ از آن ، ]تعجّب كرديد».
پيامبر خدا و كسانى كه با او بودند ، از اين خبر ، خوش حال شدند.

1 / 2

ويژگى هاى شب قدر

الف ـ تقدير هر چه در سال خواهد شد ، در آن شب است

۶۱۹.امام على عليه السلام:در شب هفدهم ماه رمضان و شب هاى: نوزدهم ، بيست و يكم و بيست و سوم از ماه رمضان ، از خداوند حج بطلبيد؛ چرا كه حاجيان هر سال ، در شب قدر معيّن مى شوند و ـ همان گونه كه خداوند فرموده است: ـ « در آن شب ، هر كار حكمت آميزى فيصله داده مى شود» .

۶۲۰.امام باقر عليه السلام ـ درباره اين آيه:«وقتى اَجَل كسى فرا رسد ، خداوندْ آن را تأخير نمى اندازد» ـ : نزد خداوند ، نامه هاى نوشته شده اى است كه از آنها آنچه را بخواهد ، جلو يا عقب مى اندازد. چون شب قدر فرا برسد ، خداوندْ هر چه را تا شب قدر آينده خواهد شد ، نازل (مقدّر) مى كند. اين ، همان سخن خداست كه: « وقتى اَجَل كسى فرا رسد ، خداوند ، آن را تأخير نمى اندازد» . وقتى كه اَجَل كسى را نازل كرد و نگارندگان آسمان ها آن را نگاشتند ، ديگر آن را عقب نمى اندازد.