در يكى از اين عوالم، خداى تعالى ارواح انسانها را - دو هزار سال پيش از آفرينش بدنها - خلق كرده است، به اين ارواح معرفت اعطا شده و آنها مورد تكليف و امتحان قرار گرفتهاند، امتحانى خاصّ كه تناسب با همان عالم دارد. و طبعاً برخاسته از معرفت است. درباره جزئيّات آن معرفت و امتحان، اطّلاع جزئى زيادى نداريم. ولى به هرحال، بر پايه قرآن و احاديث معتبر، مىدانيم كه در نتيجه اين امتحان براى هر روح، بدنى متناسب با آن تقدير شده است. بدنها در عالم ذرّ، خلق شده و هريك با روح خاصّ خود تركيب شدهاند. و به اين ترتيب، در عالم ذرّ، انسان، كامل شده يعنى انسانِ مركّب از روح و بدن تحقق يافته است. اين انسانها همان ذريّه حضرت آدم عليه السلام هستند كه خداوند، آنها را در صلب آدم قرار داده و در ذرّ دوم تمام ذريّه حضرت آدم عليه السلام را از صلب او بيرون كشيده و آنها را به صورت ذرّات ريز معلّق در هوا پراكنده كرده است. در اين عالم - كه با عناوين مختلفى همچون «عالم ذرّ»، «عالم عهد و ميثاق» و «عالم الست» از آن ياد مىشود - خداى تعالى خود را به فرزندان شناسانده، از آنان بر ربوبيّت خويش اقرار گرفته و براى استقامت بر اين معرفت و اقرار بدان، با آنان پيمان بسته است. خداى تعالى مىفرمايد:
وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنِي آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُوا بَلَى شَهِدْنَا أَنْ تَقُولُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِينَ أَوْ تَقُولُوا إِنَّمَا أَشْرَكَ آبَاؤُنَا مِنْ قَبْلُ وَكُنَّا ذُرِّيَّةً مِنْ بَعْدِهِمْ أَفَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ.۱
و ياد آور زمانى را كه پروردگارت از پشت فرزندان آدم ذريه آنها را بيرون كشيد و آنان را بر خودشان گواه گرفت، آيا من پروردگارتان نيستم؟ گفتند: آرى شهادت مىدهيم تا اينكه روز قيامت نگوييد ما از اين غافل بوديم يا بگوييد همانا پدران ما پيش از ما مشرك شدند و ما فرزندان بعد از آنها هستيم آيا ما را به جهت آنچه باطلگرايان انجام دادهاند، هلاك ميكنى؟
اين آيه به «آيه ذرّ» معروف است. آيات ديگرى نيز وجود دارد كه ناظر بر خلقت