محبت به اهلبیت(ع)، کافی نیست ما را مودت باید

حجت الاسلام ملک پوردر مراسم تواصی به حق که هشتم آبانماه در مؤسسه علمی ـ فرهنگی دارالحدیث برگزار شد، افزود:
سیر و سلوک الی الله دو مرحله دارد، ابتدا انسان باید خود را از گناهان پاک کند، و در مرحله دوم انسان باید خود را به صفات انسانی بیاراید. این دو مطلب در دستگاه امام حسین علیه السلام به وفور یافت می شود. زیارت نامه، مجالس عزا، دسته جات عزاداری، مصیبت ها همه و همه در بر گیرنده مسائلی همچون صبر، استقامت، ایثار، شهادت و ... است و شاهد آن هستیم که بسیاری از افراد از این دستگاه به کمالات رسیده اند.
وی ادامه داد: در میان تمامی این ویژگی هائی که در مجالس حضرت سید الشهداء دیده می شود نکته مهمی که بدان تأکید می شود اینست که اصل دین بایستی حفظ شود.
وی افزود، در حدیثی آمده است که امام رضا علیه السلام به شبیب فرمودند: « یا ابن شبیب ان کنت باکیا لشی ء فابک للحسین بن علی بن ابی طالب علیهم السلام...» اگر می خواهی گریه کنی بر سید الشهداء گریه کن که گریه بر جدم سیدالشهداء گناهان بزرگ را می زداید.
حجت الاسلام ملک پور در ادامه تصریح کرد: عبدالله فضل از راویان عرصه حدیث است و نقل می کند که از امام صادق علیه السلام پرسیدم چرا روز عزای امام حسین علیه السلام را روز «بکاء» می نامند ولی مصیبت پیامبر صلی الله علیه و آله و یا مصیبت حضرت زهراء سلام الله علیها را اینچنین نگفته اند؟ امام در جواب می فرماید: اصحاب کساء که کریمترین انسان ها هستند، برای مردم موجب تسلی و دلداری بودند و هر کدام که از دنیا می رفتند معصوم دیگری بود اما وقتی حضرت سید الشهداء شهید شدند هیچ کدام از پنج تن نبودند که موجب تسلی خاطر مردم شود بهمین لحاظ است که مصیبت جدم سید الشهداء اعظم مصائب ما اهلبیت است. و این مصیبت برای حجت خدا سخت تر است.
پژوهشگر علوم حدیث تاکید کرد: همچنین امام باقر علیه السلام درباره سند زیارت امین الله می فرماید: وقتی امام حسین علیه السلام به شهادت رسید پدرم دیگر به منزل نرفت و چندین سال در بیابان خیمه زد و عزاداری می کردند زیرا نمی خواستند با مردمی که پدرش را دعوت کردند، یاریش نکردند و به شهادتش رساندند روبرو شوند و آنها را ببینند. و در همین ایام بود که امام به صورت مخفیانه به کربلا و نجف می رفتند و زیارت امین الله می خواندند و برای ما به یادگار گذاشتند.
حجت الاسلام ملک پور اظهار داشت: وقتی امام سجاد علیه السلام از بیابان به شهر آمد یک عمر گریه کرد، وقتی پرسیدند آقا چرا اینقدر گریه می کنید؟ امام علیه السلام جواب دادند حضرت یعقوب که یک فرزند داشت در سوگ فرزندش که می دانست زنده است چشمانش را از شدت گریه از دست داد من، در یک روز، تمام عزیزانم را از دست داده ام. لذا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می فرماید اگر در روز عاشورا نبودم که یاریت کنم صبح و شام برایت ندبه می کنم و به جاي اشك برايت خون گریه می کنم.