مسند و مسند نويسی - صفحه 47

أمير المؤمنين، و حديث امير المؤمنين حديث رسول اللّه ـ صلّى اللّه عليه وآله ـ، و حديث رسول اللّه قول اللّه عزّوجلّ. ۱

۰.در روايتى ديگر آمده است:روى عن الباقر (ع)، أنه سئل عن الحديث يرسله ولايسنده. فقال: إذا حدّثت الحديث فلم أسنده، فسندى فيه: أبى عن جدّى عن أبيه عن جدّه رسول اللّه ـ صلّى اللّه عليه وآله ـ عن جبرئيل ـ عليه السلام ـ عن اللّه عزّوجّل. ۲

امّا در نظر اهل سنّت، چنين احاديثى، مُرسَل شمرده مى شود، مگر آنكه امام (ع)، سند خويش(تا پيامبر) را متذكر شود.
ج ـ شيعيان، سخنان امامان معصوم (ع) را همچون سخنان پيامبر (ص) حجّت و همتاى سنّت مى دانند؛ از اين رو، اگر يك مؤلف شيعى بخواهد «مسند الإمام الصّادق (ع) » را گرد آوَرَد، تمام روايات و سخنان حضرت صادق (ع) را جمع آورى مى كند. امّا اگر نويسنده سنّى باشد، تنها به گرد آورىِ سخنانى مى پردازد كه آن حضرت از رسول خدا (ص) نقل نموده است.

كتاب مُسنَد

واژه «مسند» در برابر «مصنَّف» است و در اصطلاح حديث شناسان، دانشواژه تسميه پاره اى از مجموعه هاى روايى و در هرحال، وصف آن كتاب است كه گاه به نام مؤلّف كتاب و گاه به نام راوى آن،

1.الإرشاد، مفيد، ج۲،ص۱۸۶ـ ۱۸۷، به نقل از اصول كافى(ج۱، ص۴۲، حديث ۱۴)؛ وسائل الشيعة،چاپ بيروت،ج ۱۸، ص ۵۸، حديث ۲۶ و چاپ آل البيت، ج۲۷، ص۸۳

2.الإرشاد، مفيد، ج۲، ص۱۶۷؛ بحار الأنوار، ج۴۲،ص ۲۸۸، حديث ۱۱؛همچنين ر.ك: فصلنامه علوم حديث، ش۱، ص۹ـ ۳۴، مقاله هاى «سنّت در نگاه اهل تشيّع و تسنّن» و «جايگاه سنّت از ديدگاه شيعه».

صفحه از 53