117
ميزان الحكمه ج 04

۶۱۸۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ لابن جندب ـ: يا بنَ جُندَبٍ ، إن أحبَبتَ أن تُجاوِرَ الجليلَ في دارِهِ و تَسكُنَ الفِردَوسَ في جِوارِهِ فلتَهُنْ علَيكَ الدنيا . ۱

1253

النَّهيُ عَن تَعظيمِ صاحِبِ الدُّنيا

۶۱۸۲.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَن عَظَّمَ صاحِبَ دنيا و أحَبَّهُ لِطَمَعِ دُنياهُ سَخِطَ اللّهُ علَيهِ . ۲

۶۱۸۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا تَضَعوا مَن رَفَعَتهُ التَّقوى ، و لا تَرفَعُوا مَن رَفَعَتهُ الدنيا . ۳

۶۱۸۴.نهج البلاغة :ـ الإمامُ عليٌّ عليه السلام و قد لَقِيَهُ عِندَ مَسيرِهِ إلى الشامِ دَهاقِينُ الأنبارِ فَتَرَجَّلوا لَهُ و اشتَدُّوا بينَ يَدَيهِ ـ: ما هذا الذي صَنَعتُمُوهُ ؟ ! فقالوا : خُلُقٌ منّا نُعَظِّمُ به اُمَراءَنا ، فقال : و اللّهِ ، ما يَنتَفِعُ بهذا اُمَراؤكُم ، و إنّكُم لَتَشُقُّونَ على أنفسِكُم في دُنياكُم ، و تَشْقَونَ بهِ في آخِرَتِكُم، و ما أخسَرَ المَشَقَّةَ وَراءها العِقابُ ، و أربَحَ الدِّعَةَ مَعَها الأمانُ مِنَ النارِ ! ۴

۶۱۸۱.امام صادق عليه السلامـ به پسر جندب ـ: اى پسر جندب! اگر دوست دارى كه همسايه خانه خداوند جليل شوى و در فردوس، در جوار او سكنا گزينى ، بايد دنيا در نظرت خوار باشد .

1253

نهى از بزرگداشت دنيادار

۶۱۸۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه دنيا دارى را بزرگ دارد و به طمع دنيايش، او را دوست بدارد، خداوند بر وى خشم گيرد .

۶۱۸۳.امام على عليه السلام :كسى را كه تقوا بلند مرتبه اش كرده است ، پَست مشماريد و كسى را كه دنيا بالا برده است، بزرگ ندانيد .

۶۱۸۴.نهج البلاغة :امام على عليه السلام هنگامى كه به شام مى رفت در سر راه، گروهى از ملاّكان شهر «انبار» به ايشان برخوردند [و براى احترام] از اسبهاى خود پياده شده در ركاب آن حضرت دويدند . فرمود : اين چه كارى است كه مى كنيد؟ عرض كردند : اين روش ماست كه بدان وسيله فرمانروايان خود را احترام مى گذاريم . امام عليه السلام فرمود : به خدا سوگند كه فرمانروايان شما از اين كار سودى نمى برند و شما با اين كار در دنيا خود را به رنج مى افكنيد و در آخرت نيز به بدبختى گرفتار مى آييد . چه زيان آور است رنجى كه در پى آن عذاب باشد، و چه سودبخش است آن آسودگى اى كه رهايى از آتش با آن توأم باشد .

1.بحار الأنوار : ۷۸/۲۸۲/۱ .

2.بحار الأنوار : ۷۶/۳۶۰/۳۰ .

3.نهج البلاغة : الخطبة ۱۹۱ .

4.نهج البلاغة: الحكمة ۳۷.


ميزان الحكمه ج 04
116

۶۱۷۸.عنه عليه السلام :مَرَّ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله بِجَدْيٍ أسَكَّ مُلْقَى عَلى مَزْبَلةٍ مَيِّتاً ، فقالَ لأصحابِهِ : كَم يُساوِي هذا ؟ فقالوا : لَعلّهُ لَو كانَ حَيّاً لَم يُساوِ دِرهَماً ، فَقالَ النبيُّ صلى الله عليه و آله : و الذي نَفسِي بيدِهِ! لَلدُّنيا أهوَنُ عَلَى اللّهِ مِن هذا الجَدْيِ على أهلِهِ . ۱

1252

حَقارَةُ الدُّنيا

۶۱۷۹.تنبيه الخواطر عن رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ عِندَ ما وَقَفَ على مَزبلةٍ ـ: هَلُمُّوا إلى الدنيا ! و أخَذَ خِرَقاً قد بَلِيَتْ على تلكَ المَزبلةِ و عِظاماً قد نَخِرَتْ فقالَ : هَذِهِ الدُّنيا . ۲

۶۱۸۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :فلْتَكُنِ الدنيا في أعيُنِكُم أصغَرَ مِن حُثالَةِ القَرَظِ ، و قُراضَةِ الجَلَمِ ۳ . ۴

۶۱۷۷.امام صادق عليه السلام :خداوند تبارك و تعالى هرگز به نعمت دنيا براى دشمن خود، لحظه اى اهميت نداده است ......... اگر جز اين بود ، خداوند عزّ و جلّ در كتاب خود نمى فرمود : «و اگر نه اين بود كه همه مردم ، يك امّت مى شدند سقف هاى خانه هاى كسانى را كه خداى رحمان را باور ندارند ، از نقره مى كرديم . . . » . . . و اگر جز اين بود در حديث نمى آمد كه : اگر مؤمن ناراحت نمى شد، براى كافر دستارى آهنى قرار مى دادم تا هرگز سر درد نگيرد .

۶۱۷۸.امام صادق عليه السلام :رسول خدا صلى الله عليه و آله از كنار لاشه بزغاله گوش بريده اى كه در يك زباله دانى افتاده بود، گذشت ؛ به اصحابش فرمود : اين لاشه چند مى ارزد؟ عرض كردند: اگر زنده بود شايد به درهمى هم نمى ارزيد . پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: سوگند به آن كه جانم در دست اوست، هر آينه دنيا در نزد خداوند بى ارزشتر است از اين بزغاله نزد صاحب آن.

1252

حقير بودن دنيا

۶۱۷۹.تنبيه الخواطر :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در كنار يك زباله دانى ايستاد و فرمود: بياييد دنيا را ببينيد! از ميان آن زباله دانى تكّه پارچه هايى فرسوده و استخوانهايى پوسيده برداشت و فرمود : اين است دنيا .

۶۱۸۰.امام على عليه السلام :دنيا بايد در ديده شما حقيرتر از تفاله برگ درخت سَلَم ۵ و خرده هاى دم قيچى باشد .

1.بحار الأنوار: ۷۳/۵۵/۲۷.

2.. تنبيه الخواطر : ۱/۱۲۸ .

3.الحثالة ـ بالضمّ ـ : ما يسقط من قشر الشعير و الأرز و التمر و نحو ذلك ، و القَرَظ ـ بالتحريك ـ : ورق السلم يدبغ به الأديم ، و القُراضة : ما سقط بالقرض، و الجَلَم : الّذي يجزّ به الشعر و الصوف كالمقصّ (مجمع البحرين : ۱/۳۰۹ و ص ۳۰۷ و ج ۳/۱۴۶۶ و ص ۱۴۶۷).

4.نهج البلاغة: الخطبة۳۲.

5.سَلَم : درختى است بيابانى كه از برگ آن در دبّاغى پوست استفاده مى شود ـ م.

  • نام منبع :
    ميزان الحكمه ج 04
    سایر پدیدآورندگان :
    شیخی، حمیدرضا
    تعداد جلد :
    14
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1386
    نوبت چاپ :
    هفتم
تعداد بازدید : 451740
صفحه از 576
پرینت  ارسال به