۸۲۵۹.عنه عليه السلام :قولُ «لا أعلَمُ» ، نِصفُ العِلمِ . ۱
۸۲۶۰.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :ما عَلِمتُم فَقُولُوا ، و ما لَم تَعلَمُوا فقولوا : اَللّهُ أعلَمُ ، إنّ الرَّجُلَ لَيَنتَزِعُ بالآيَةِ مِنَ القرآنِ يَخِرُّ فيها أبعَدَ مِن السماءِ . ۲
۸۲۶۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إذا سُئلَ الرَّجُلُ مِنكُم عمّا لا يَعلَمُ فَلْيَقُلْ : لا أدري ، و لا يَقُلْ : اَللّهُ أعلَمُ ، فَيُوقِعَ في قلبِ صاحِبِهِ شَكّا ، و إذا قالَ المسؤولُ : لا أدرِي فلا يَتَّهِمْهُ السائلُ . ۳
۸۲۶۲.عنه عليه السلام :للعالِمِ إذا سُئلَ عن شيءٍ و هُو لا يَعلَمُهُ أن يقولَ : اَللّهُ أعلَمُ ، و ليسَ لِغَيرِ العالِمِ أن يقولَ ذلكَ . ۴
۸۲۶۳.عنه عليه السلام :إنَّ مَن أجابَ في كُلِّ ما يُسألُ عَنهُ لَمَجنُونٌ ۵ . ۶
۸۲۵۹.امام على عليه السلام :گفتنِ «نمى دانم»، نصف دانش است.
۸۲۶۰.امام باقر عليه السلام :آنچه مى دانيد بگوييد و هرگاه چيزى نمى دانيد ، بگوييد : خدا داناتر است . همانا مرد، آيه اى از قرآن بيرون مى كشد و [ندانسته به تفسير آن مى پردازند و با اين كار ]از آن ، به فاصله اى دورتر از آسمان [تا زمين] ، سقوط مى كند (منحرف مى شود) .
۸۲۶۱.امام صادق عليه السلام :هرگاه از يكى از شما سؤالى شد كه پاسخش را نمى داند ، بگويد : نمى دانم، و نگويد : خدا داناتر است ؛ زيرا با اين جمله، در دل دوست خود شك و ترديد مى افكند ؛ امّا هر گاه كسى كه از او سؤال شده بگويد: نمى دانم، پرسنده به او بد گمان نمى شود.
۸۲۶۲.امام صادق عليه السلام :عالم حق دارد كه هرگاه سؤالى از او شود كه پاسخش را نمى داند، بگويد : خدا داناتر است ، اما غير عالم حق ندارد چنين بگويد . [بلكه بايد بگويد : نمى دانم] .
۸۲۶۳.امام صادق عليه السلام :هر كس به هر سؤالى كه از او مى شود پاسخ دهد ، ديوانه است . ۷
1.غرر الحكم : ۶۷۵۸.
2.بحار الأنوار : ۲/۱۱۹/۲۵.
3.الكافي : ۱/۴۲/۶ .
4.الكافي : ۱/۴۲/۵ .
5.بحار الأنوار : ۲/۱۱۷/۱۵ .
6.عنِ القاسمِ بنِ محمّدِ بنِ أبي بكرٍ ـ أحَدِ فُقَهاءِ المَدينةِ المُتَّفَقِ على عِلمِهِ و فِقهِهِ بينَ المسلمينَ ـ أنّه سُئلَ عَن شيءٍ فقالَ : لا اُحسِنُهُ ، فقال السائلُ : إنّي جِئتُ إلَيكَ لا أعرِفُ غَيرَكَ!
فقالَ القاسمُ : لا تَنظُرْ إلى طُولِ لِحيَتي و كَثرَةِ الناسِ حَولي و اللّه ِ ما اُحسِنُهُ ، فقالَ شَيخٌ مِن قُريشٍ جالسٌ إلى جَنبِهِ : يا ابنَ أخي الزَمْها ، فقال : فو اللّه ِ ما رَأيْتُكَ في مجلسٍ أنْبَلَ منكَ اليومَ ! فقالَ القاسمُ : و اللّه ِ لأن يُقطَعَ لِساني أحَبُّ إلَيَّ أن أتَكَلَّمَ بِما لا عِلمَ لي بِهِ !!بحار الأنوار : ۲/۱۲۳/۵۰ .
7.از قاسم بن محمّد بن ابى بكر ـ كه يكى از فقهاى مدينه بود و همه مسلمانان او را به علم و فقاهت قبول داشتند ـ درباره موضوعى سؤال شد. گفت: جوابش را نمى دانم. سؤال كننده گفت : من پيش تو آمده ام و جز تو كسى را قبول ندارم! قاسم گفت : به ريش بلند و جمعيت زياد دور و بر من نگاه نكن . به خدا قسم كه جوابش را نمى دانم . يكى از شيوخ قريش كه كنار او نشسته بود گفت : عمو جان ، ادامه بده! به خدا قسم تو را در هيچ محفلى بزرگوارتر از محفل امروز نديدم! قاسم گفت : به خدا قسم، اگر زبانم بريده شود، خوشتر دارم از اين كه چيزى بگويم كه بدان علم ندارم!
