1789

ثَوابُ التَّفريجِ عَنِ المُؤمِنِ

۸۶۵۱.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَن نَفَّسَ عَن أخيهِ المؤمِنِ كُربَةً مِن كُرَبِ الدنيا ، نَفَّسَ اللّهُ عَنهُ سَبعينَ كُربَةً مِن كُرَبِ الآخِرَةِ. ^۱

1789

ثواب زدودن غم از دل مؤمن

۸۶۵۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه اندوهى از اندوههاى دنيا را از برادر مؤمن خود بزدايد ، خداوند هفتاد اندوه از اندوههاى آخرت را از او بزدايد .

۸۶۴۸.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :أيُّما مُسلِمٍ لَقِيَ مُسلِما فَسَرَّهُ سَرَّهُ اللّهُ عزّ و جلّ. ^۱

۸۶۴۹.عنه عليه السلام :مَن أدخَلَ السُّرورَ على مُؤمِنٍ فقد أدخَلَهُ على رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، و مَن أدخَلَهُ على رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله فقد وَصَلَ ذلكَ إلى اللّهِ ، و كذلكَ مَن أدخَلَ علَيهِ كَرْبا. ^۲

۸۶۵۰.بحار الأنوار عن رَجُلٍ مِن أهلِ الرِّيِّ :وُلِّيَ علَينا بَعضُ كُتّابِ يحيى بنِ خالِدٍ ، و كان عَلَيَّ بَقايا يُطالِبُني بها ......... و قيلَ لي إنّهُ يَنتَحِلُ هذا المَذهَبَ ......... فَاجتَمَعَ رَأيي على أن هَرَبتُ إلى اللّهِ تعالى و حَجَجتُ و لَقِيتُ مولايَ الصّابِرَ يعني موسَى بنَ جعفرٍ عليه السلام ، فَشَكَوتُ حالي إلَيهِ فَأصحَبَني مَكتوبا نُسخَتُهُ :
«بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ، اعْلَمْ أنَّ للّهِِ تحتَ عَرشِهِ ظِلاًّ لا يُسكِنُهُ إلاّ مَن أسدى إلى أخِيهِ مَعروفا ، أو نَفَّسَ عنهُ كُربَةً ، أو أدخَلَ على قَلبِهِ سُرورا ، و هذا أخُوكَ، و السّلامُ».
قالَ : فَعُدتُ مِنَ الحَجِّ ......... فَأخرَجتُ إلَيهِ كِتابَهُ عليه السلام فَقَبَّلَهُ قائما و قَرَأهُ ، ثُمّ استَدعى بمالِهِ و ثيابِهِ فَقاسَمَني دِينارا دِينارا ، و دِرهَما دِرهَما ، و ثَوبا ثَوبا ، و أعطاني قِيمَةَ ما لَم يُمكِن قِسمَتُهُ .........
ثُمّ استَدعى العَمَلَ فَأسقَطَ ما كانَ بِاسمِي و أعطانِي بَراءةً مِمّا يُوجِبُهُ عَلَيَّ عَنهُ و وَدَّعتُهُ و انصَرَفتُ عَنهُ .
فَقُلتُ : لا أقدِرُ على مُكافاةِ هذا الرجُلِ إلاّ بِأن أحُجَّ في قابِلٍ و أدعُوَ لَهُ و ألقَى الصَّابِرَ و اُعَرِّفَهُ فِعلَهُ.
فَفَعَلتُ و لَقِيتُ مَولايَ الصّابِرَ عليه السلام و جَعَلتُ اُحَدِّثُهُ و وَجهُهُ يَتَهَلَّلُ فَرَحا ، فقلتُ : يا مَولايَ، هل سَرَّكَ ذلك؟
فقال : إي و اللّهِ لَقَد سَرَّني ، و سَرَّ أميرَ المؤمنينَ عليه السلام ، و اللّهِ لقد سَرَّ جَدّي رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، و اللّهِ لقد سَرَّ اللّهَ تعالى ^۳ !! ^۴

۸۶۴۸.امام صادق عليه السلام :هر مسلمانى كه به مسلمانى برخورد كند و او را شاد سازد ، خداوند عزّ و جلّ او را شاد گرداند .

۸۶۴۹.امام صادق عليه السلام :هر كه به مؤمنى شادى رساند ، به رسول خدا صلى الله عليه و آله شادى رسانده باشد و هر كه به رسول خدا صلى الله عليه و آله شادى رساند ، به خدا شادى رسانده باشد و چنين است هر كه به مؤمنى اندوهى رساند .

۸۶۵۰.بحار الأنوار :مردى از اهل رى گفت : يكى از دبيران يحيى بن خالد فرمانرواى ما شد . من مقدارى بدهكار بودم و او آنها را از من مطالبه مى كرد . . . به من گفته شد كه او به اين مذهب معتقد است . . . من تصميم گرفتم به درگاه خداوند متعال بگريزم . پس به حج رفتم و خدمت سرور صابرم موسى بن جعفر عليه السلام مشرف شدم و از وضعيت خود نزد آن بزرگوار شِكوه كردم . آن حضرت نوشته اى همراهم كرد كه در آن نوشته شده بود : «به نام خداوند بخشنده مهربان ؛ بدان كه زير عرش خدا سايه اى است كه تنها آن كس در آن بيارمد كه به برادرش نيكى كند ، يا غمى از او بزدايد ، يا دلش را شاد گرداند . و اين شخص برادر توست ، و السلام» .
از حج برگشتم . . . و نامه حضرت را به او دادم . او ايستاد و آن را بوسيد و خواند . سپس دستور داد اموال و جامه هاى او را آوردند و آنها را ميان من و خودش دينار دينار و درهم درهم ، و جامه جامه تقسيم كرد و آنچه را كه قابل تقسيم نبود پولش را به من داد . . .
آنگاه ديوان را خواست و هرچه به نام من ثبت بود ، حذف كرد و گواهى عدم بدهكارى به من داد . من با او خداحافظى كردم و رفتم .
با خودم گفتم : نمى توانم خوبى اين مرد را جبران كنم، مگر آن كه در سال آينده به حج روم و برايش دعا كنم و حضرت صابر را ملاقات نمايم و رفتار آن مرد را به عرض ايشان برسانم . اين كار را كردم و سرور صابرم عليه السلام را ديدار كردم و همان گونه كه ماجرا را براى ايشان تعريف مى كردم چهره آن حضرت از شادى مى شكفت . عرض كردم : سرورم! آيا اين كار شما را خوشحال كرد؟ فرمود : آرى به خدا قسم ، مرا شاد كرده و امير المؤمنين عليه السلام را نيز شاد كرده به خدا قسم جدّم رسول خدا صلى الله عليه و آله را شاد كرده ، به خدا قسم كه خداوند متعال را شاد كرده است . ^۵