(انظر) الفقه : باب 3192.

2797

مَوتُ العالِمِ

۱۳۸۴۹.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَوتُ العالِمِ ثُلمَةٌ في الإسلامِ لا تُسَدُّ ما اختَلَفَ اللَّيلُ و النَّهارُ . ^۱

۱۳۸۵۰.عنه صلى الله عليه و آله :ما قَبَضَ اللّهُ تَعالى عالِما مِن هذهِ الاُمَّةِ إلاّ كانَ ثَغرَةٌ فِي الإسلامِ ، لا تُسَدُّ ثُلمَتُهُ إلى يَومِ القِيامَةِ . ^۲

۱۳۸۵۱.عنه صلى الله عليه و آله :مَوتُ العالِمِ مُصيبَةٌ لا تُجبَرُ و ثُلمَةٌ لا تُسَدُّ ، و هُوَ نَجمٌ طـمِسَ ، و مَوتُ قَبيلَةٍ أيسَرُ مِن مَوتِ عالِمٍ . ^۳

۱۳۸۵۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ لَمّا سُئلَ عَن قَولِ اللّهِ عَزَّ و جلَّ :«أ وَ لَمْ يَرَوا أنّا نَأْتي الأرْضَ نَنْقُصُها مِن أطْرافِها»^۴ـ: فَقدُ العُلَماءِ . ^۵

(انظر) الفقه : باب 3195.

2797

درگذشت عالم

۱۳۸۴۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مرگ عالم، رخنه اى است در اسلام كه تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را نمى بندد.

۱۳۸۵۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند متعال عالمى را از ميان اين امت نَبرَد، مگر اين كه رفتن او رخنه اى در اسلام باشد، كه تا روز قيامت اين رخنه بسته نمى شود.

۱۳۸۵۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مرگ عالم مصيبتى جبران نا پذير و رخنه اى بسته ناشدنى است. او ستاره اى است كه غروب مى كند. مرگ يك قبيله آسانتر از مرگ يك عالم است.

۱۳۸۵۲.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به سؤال از آيه «آيا نديدند كه ما از اطراف زمين مى كاهيم» ـفرمود : مراد از دست رفتن علماست.

۱۳۸۴۵.عنه صلى الله عليه و آله :وَ الّذي نَفسُ مُحَمَّدٍ بِيَدهِ ! لَعالِمٌ واحِدٌ أشَدُّ عَلى إبليسَ مِن ألفِ عابِدٍ ؛ لأِنَّ العابِدَ لِنَفسِهِ و العالِمَ لِغَيرِهِ . ^۱

۱۳۸۴۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :رَكعَتانِ مِن عالِمٍ خَيرٌ مِن سَبعينَ رَكعَةً مِن جاهِلٍ ؛ لأِنَّ العالِمَ تَأتيهِ الفِتنَةُ فيَخرُجُ مِنها بِعِلمِهِ ، و تَأتي الجاهِلَ فيَنسِفُهُ نَسفا . ^۲

۱۳۸۴۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّ و جلَّ العالِمَ و العابِدَ ، فإذا وَقَفا بَينَ يَدَيِ اللّهِ عَزَّ و جلَّ قيلَ لِلعابِدِ : انطَلِق إلَى الجَنَّةِ ، و قيلَ لِلعالِمِ : قِفْ تَشفَعْ لِلنّاسِ بِحُسنِ تَأديبِكَ لَهُم . ^۳

۱۳۸۴۸.الإمامُ الرِّضا عليه السلام :يُقالُ لِلعابِدِ يَومَ القِيامَةِ : نِعمَ الرَّجُلُ كُنتَ، هَمَّتكَ ذاتُ نَفسِكَ و كَفَيتَ النّاسَ مَؤونَتَكَ فَادخُلِ الجَنَّةَ . ألا إنّ الفَقيهَ مَن أفاضَ عَلَى النّاسِ خَيرَهُ ، و أنقَذَهُم مِن أعدائهِم ......... و يُقالُ لِلفَقيهِ : يا أيُّها الكافِلُ لأِيتامِ آلِ مُحَمَّدٍ ، الهادي لِضُعَفاءِ مُحِبّيهِم و مَواليهِم ، قِفْ حَتّى تَشفَعَ لِكُلِّ مَن أخَذَ عَنكَ أو تَعَلَّمَ مِنكَ . ^۴

۱۳۸۴۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سوگند به آن كه جان محمّد در دست اوست، هر آينه وجود يك عالم براى ابليس سخت تر از هزار عابد است؛ زيرا عابد به فكر خويشتن است و عالم در انديشه ديگران.

۱۳۸۴۶.امام على عليه السلام :دو ركعت نماز عالم، بهتر از هفتاد ركعت نماز نادان است؛ زيرا عالم با فتنه (شرايط گمراه كننده) رو به رو مى شود، امّا به واسطه دانش خود از آن بيرون مى رود، ولى جاهل با فتنه رو به رو مى گردد و در آن خُرد و متلاشى مى شود.

۱۳۸۴۷.امام صادق عليه السلام :چون روز قيامت شود خداوند عزّ و جلّ عالم و عابد را برانگيزد. چون آن دو در پيشگاه خداوند عزّ و جلّ بايستند، به عابد گفته شود: به بهشت برو و به عالم گفته شود: بايست و به سبب آن كه مردم را نيكو تربيت كردى، شفاعتشان كن.

۱۳۸۴۸.امام رضا عليه السلام :روز قيامت به عابد گفته مى شود: آدم خوبى بودى، به خودت پرداختى و زحمت خود را از دوش مردم برداشتى. به بهشت درآى. بدانيد كه فقيه كسى است كه خير خود را بر مردم فرو ريزد و آنان را از دشمنانشان برهاند ......... به فقيه گفته مى شود: اى كسى كه سرپرستى يتيمان آل محمّد را به عهده گرفتى و دوستداران و پيروانِ مستضعف آنان را هدايت كردى! بايست، تا براى هر كس كه از تو بهره مند شده يا دانش آموخته شفاعت كنى.