۱۴۶۲۱.عنه صلى الله عليه و آله :مَن مَقَتَ نَفسَهُ دُونَ مَقتِ النّاسِ آمَنَهُ اللّهُ مِن فَزَعِ يَومِ القِيامَةِ . ^۱

۱۴۶۲۲.الإمامُ الباقرُ عليه السلامـ في قولهِ تعالى :«يَومَ لا يُخزي اللّهُ النَّبِيَّ و الّذينَ آمَنوا مَعَهُ نورُهُم يَسعى بَينَ أيْديهِم و بِأيْمانِهِم»^۲ـ: فَمَن كانَ لَهُ نورٌ يَومَئذٍ نَجا ، و كُلُّ مُؤمِنٍ لَهُ نورٌ . ^۳

۱۴۶۲۳.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ في قولهِ تَعالى :«يومَ نَحشُرُ المُتَّقينَ إلَى الرَّحْمنِ وَفْدا»ـ: يُحشَرونَ عَلَى النَّجائبِ . ^۴

(انظر) بحار الأنوار : 7/290 باب 15، 0ا ب 8.
كتاب الأعمال : باب 2916.
الحرام : باب 812.
النور : باب 3905.

2944

المُجرِمونَ فِي القِيامَةِ

الكتاب :

وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ» . ^۵

«وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَتَفَرَّقُونَ». ^۶

۱۴۶۲۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس به جاى دشمنى با مردم، با نفْس خود دشمنى ورزد، خداوند او را از هراس روز قيامت ايمن دارد.

۱۴۶۲۲.امام باقر عليه السلامـ درباره آيه «در آن روز، خدا پيامبر و كسانى را كه با او ايمان آورده اند فرو نگذارد و نورشان پيشاپيش و در سمت راستشان در حركت باشد» ـفرمود : هر كس در آن روز نورى داشته باشد، نجات مى يابد و هر مؤمنى براى خود نورى دارد.

۱۴۶۲۳.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «روزى كه پرهيزگاران را محشور كنيم كه به پيشگاه خداى رحمان [ سواره ]وارد شوند» ـفرمود : سوار بر اشتران نژاده محشور مى شوند.

2944

گنهكاران در قيامت

قرآن :

«روزى كه قيامت بر پا شود، گنهكاران حيرتزده بمانند».

۱۴۶۱۸.عنه صلى الله عليه و آلهـ لَمّا سَألَهُ عَلِيٌّ عليه السلام عَن هذِه الآيةِ :«يَومَ نَحْشُرُ المُتَّقينَ إلَى الرَّحْمنِ وَفْدا»يا رَسولَ اللّهِ ، ما الوَفدُ إلاّ رَكبٌ ؟ ـ: و الّذي نَفسي بِيَدِهِ إنَّهُم إذا خَرَجوا مِن قُبورِهِمُ استَقبَلوا بِنُوقٍ بِيضٍ لَها أجنِحَةٌ عَلَيها رِحالُ الذَّهَبِ ، شُرُكُ نِعالِهِم نورٌ يَتَلَألأُ ، كُلُّ خُطوَةٍ مِنها مِثلُ مَدِّ البَصَرِ . ^۱

۱۴۶۱۹.عنه صلى الله عليه و آله :أربَعٌ مَن كُنَّ فيهِ أمِنَ يَومَ الفَزَع الأكبَرِ : إذا اُعطِيَ شَيئا قالَ : الحَمدُ للّهِِ ، و إذا أذنَبَ ذَنبا قالَ : أستَغفِرُ اللّهَ ، و إذا أصابَتهُ مُصيبَةٌ قالَ : إنّا للّهِِ و إنّا إلَيهِ راجِعونَ ، و إذا كانَت لَهُ حاجَةٌ سَألَ رَبَّهُ ، و إذا خافَ شَيئا لَجَأ إلى رَبِّهِ . ^۲

۱۴۶۲۰.عنه صلى الله عليه و آله :مَن عَرَضَت لَهُ فاحِشَةٌ أو شَهوَةٌ فَاجتَنَبَها مَخافَةَ اللّهِ عَزَّ و جلَّ حَرَّمَ اللّهُ عَلَيهِ النّارَ و آمَنَهُ مِنَ الفَزَعِ الأكبَرِ ، و أنجَزَ لَهُ ما وَعَدَهُ في كِتابِهِ في قولِهِ تَعالى :
«وَ لِمَن خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ»^۳ . ^۴

۱۴۶۱۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ هنگامى كه على عليه السلام از ايشان درباره آيه «روزى كه پرهيزگاران را در پيشگاه خداى رحمان به صورت فرستادگان گرد آوريم» پرسيد و عرض كرد : اى پيامبر خدا! آيا هيأتهاى اعزامى جز سواره هستند؟ ـفرمود : سوگند به آن كه جانم در دست اوست، پرهيزگاران چون از گورهاى خود بيرون آيند با اشترانِ سفيد بالدارى كه جهازشان طلاست رو به رو مى شوند. بند كفشهايشان نورى درخشان است، فاصله هر قدم آن اشتران به اندازه اى است كه چشم كار مى كند.

۱۴۶۱۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :چهار چيز است كه در هر كس باشد از آن روز وحشتِ بزرگ در امان است : هر گاه چيزى به او داده شود، بگويد : الحمد للّه ؛ هر گاه گناهى مرتكب شود بگويد : استغفر اللّه ؛ اگر مصيبتى به او رسد، بگويد : انّا للّه و انّا اليه راجعون؛ هر گاه نيازى داشته باشد، آن را از پروردگارش بخواهد و هر گاه از چيزى بترسد، به پروردگارش پناه برد.

۱۴۶۲۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس با فحشا و شهوتى رو به رو شود و از ترس خداوند عزّ و جلّ از آن دورى كند، خداوند آتش را بر او حرام گرداند و از آن وحشت بزرگ ايمنش دارد و آنچه را كه در كتاب خود در آيه «و براى آن كه از مقام و عظمت پروردگارش بترسد دو بهشت است» به او وعده داده است، عملى سازد.