2948

حَشرُ الوُحوشِ

الكتاب :

وَ إِذا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ» . ^۱

وَ ما مِنْ دابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا طائِرٍ يَطِيرُ بِجَناحَيْهِ إِلاَّ اُمَمٌ أَمْثالُكُمْ ما فَرَّطْنا فِي الْكِتابِ مِنْ شَيْءٍ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ» . ^۲

(انظر) بحار الأنوار : 7 / 253 باب 11. الميزان في تفسير القرآن: 7 / 73 «كلام في المجتمعات الحيوانيّة».

2949

مَواقِفُ القِيامَةِ

الكتاب :

يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ» . ^۳

تَعْرُجُ الْمَلائِكةُ وَ الرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ» . ^۴

الحديث :

۱۴۶۵۵.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ و قَد قيلَ لَهُ : ما أطوَلَ هذا اليَومَ ! ـ: وَ الّذي نَفسي بِيَدِه إنَّهُ لَيُخَفَّفُ عَلَى المُؤمِنِ ؛ حَتّى يَكونَ أخَفَّ عَلَيهِ مِنَ الصَّلاةِ المَكتوبَةِ يُصَلِّيها فِي الدّنيا . ^۵

2948

محشور شدن جانوران

قرآن :

«و آن گاه كه وحوش گرد آورده شوند».

«هيچ جنبنده اى در زمين نيست و هيچ پرنده اى با بالهاى خود در هوا نمى پرد مگر اين كه چون شما امّتهايى هستند. ما در اين كتاب هيچ چيزى را فرو گذار نكرده ايم و سپس همگى نزد پروردگارشان گرد آورده مى شوند».

2949

ايستگاههاى قيامت

قرآن :

«كار را از آسمان تا زمين تدبير مى كند. سپس در روزى كه مقدار آن هزار سال است، از آن سالهايى كه شما مى شماريد، به سوى او بالا مى رود».

«در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است، فرشتگان و روح به سوى او فرا روند».

حديث :

۱۴۶۵۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ آنگاه كه به ايشان عرض شد : چه طولانى است آن روز [قيامت ]ـ: سوگند به آن كه جانم در دست اوست، [آن روز] براى مؤمن بسيار كم و كوتاه باشد تا جايى كه از يك نماز واجب كه در دنيا مى خواند كوتاهتر است.

۱۴۶۵۴.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ اللّهَ تَبارَكَ و تَعالى ......... إذا أرادَ بِعَبدٍ شَرّا حاسَبَهُ عَلى رُؤوسِ النّاسِ ، و بَكَّتهُ ^۱ ، و أعطاهُ كِتابَهُ بِشِمالِهِ ، و هُوَ قَولُ اللّهِ عَزَّ و جلَّ : «وَ أمّا مَنْ اُوتِيَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْـرِهِ فَسَوْفَ يَـدْعو ثُبـورا * وَ يَصْلـى سَعيـرا * إنّـهُ كـانَ فـي أهْلِـهِ مَسرورا» . ^۲

التّفسير:

في الميزان في تفسير القرآن : «قوله تعالى : «وَ أمّا مَنْ اُوتِيَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ» الظرف منصوب بنزع الخافض ، و التقدير : من وراء ظهره ، و لعلّهم إنّما يُؤتَون كتبهم من وراء ظهورهم لردّ وجوههم على أدبارهم ، كما قال تعالى : «مِنْ قَبْلِ أنْ نَطمِسَ وُجوها فَنَرُدَّها عَلى أدْبارِها» . ^۳

(انظر) الميزان في تفسير القرآن: 20 / 243 ـ 245.

۱۴۶۵۴.امام صادق عليه السلام :خداوند تبارك و تعالى ......... هر گاه براى بنده اى بد بخواهد ، در حضور مردم از او حسابرسى كند و محكومش نمايد و كار نامه اش را به دست چپ او دهد. اين است مراد سخن خداوند عزّ و جلّ كه مى فرمايد : «و امّا كسى كه نامه اش از پشت سر به او داده شود، زودا كه بگويد : واى بر من هلاك شدم و به آتش افروخته در آيد، كه او در دنيا نزد كسانش شادمان زيسته بود».

تفسير :

در تفسير الميزان في تفسير القرآن آمده است : آيه : «و اما من اُوتى كتابه وراء ظهره» كلمه «وراء» ظرف منصوب به نزع خافض (حرف جرّ) است و تقدير آن چنين مى باشد : «من وراء ظهره». شايد به اين دليل كار نامه شان از پشت سر آنان، داده مى شود كه صورتشان به عقب برگردانده شده، چنان كه خداوند متعال در جاى ديگر فرموده است : «پيش از آن كه نقش چهره هايى را محو كنيم و آنها را به پشت سر برگردانيم».