2950

الكَوثَرُ

الكتاب :

إِنَّا أَعْطَيْناكَ الْكَوْثَرَ» . ^۱

الحديث :

۱۴۶۶۰.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَن لَم يُؤمِن بِحَوضي فَلا أورَدَهُ اللّهُ حَوضي . ^۲

۱۴۶۶۱.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ الحَوضَ أكرَمَنيَ اللّهُ بِهِ ، و فَضَّلَني عَلى مَن كانَ قَبلي مِنَ الأنبِياءِ ، و هُوَ ما بَينَ أيلَةَ و صَنعاءَ ، فيهِ مِنَ الآنِيَةِ عَدَدُ نُجومِ السَّماءِ ، يَسيلُ فيهِ خَليجانِ مِنَ الماءِ ، ماؤهُ أشَدُّ بَياضا مِنَ اللَّبَنِ ، و أحلى مِنَ العَسَلِ ، حَصاهُ الزُّمُرُّدُ و الياقوتُ ، بَطحاؤهُ مِسكٌ أذفَرُ . ^۳

۱۴۶۶۲.عنه صلى الله عليه و آله :حَوضي مَسيرَةُ شَهرٍ ، ماؤهُ أبيَضُ مِنَ اللَّبَنِ ، و ريحُهُ أطيَبُ مِنَ المِسكِ ، و كِيزانُهُ كَنُجومِ السَّماءِ ، مَن شَرِبَ مِنهُ لا يَظمَأُ أبَدا . ^۴

۱۴۶۶۳.عنه صلى الله عليه و آله :اُعطيتُ الكَوثَرَ ، فضَرَبتُ بِيَدي فَإذا هِيَ مِسكَةٌ ذَفِرَةٌ ، و إذا حَصباؤها اللُّؤلُؤُ . ^۵

2950

كوثر

قرآن :

«همانا ما به تو كوثر عطا كرديم».

حديث :

۱۴۶۶۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس به حوضِ من ايمان نداشته باشد، خداوند او را بر حوضم وارد نكند.

۱۴۶۶۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند با دادن حوض به من، مرا گرامى داشت و بر پيامبران پيش از خودم برتريم داد. [بزرگى] آن حوض [به اندازه فاصله ]ميان ايله و صنعا است و در آن ظرفهايى به شمار ستارگان آسمان است. دو خليج از آب در آن جريان دارد. آبش از شير سفيدتر است و از عسل شيرينتر. ريگهايش زمرّد و ياقوت است و جلگه اش مشك تيز بوى.

۱۴۶۶۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :[وسعت] حوض من به اندازه يك ماه راه است. آبش سفيدتر از شير است و بويش خوشتر از مشك و آبخورهايش به اندازه ستارگان آسمان. هر كس از آن بنوشد، هرگز تشنه نشود. ^۶

۱۴۶۶۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كوثر به من داده شد، من دستم را در آن زدم. ديدم مشكى تيز بوى است و ريگهايش مرواريد.

۱۴۶۵۶.بحار الأنوار عن أبي الدَّرداءِ :سمعتُ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يقول : الظّالِمُ لِنَفسِه يُحبَسُ في يَومٍ مِقدارُه خَمسُونَ ألفَ سَنَةٍ ، حَتّى يَدخُلَ الحُزنُ في جَوفِهِ ، ثُمَّ يَرحَمُهُ فَيُدخِلُهُ الجَنَّةَ ، فقالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : الحَمدُ للّهِِ الّذي أذهَبَ عَنّا الحَزنَ ، الّذي أدخَلَ أجوافَهُم في طولِ المَحشَرِ . ^۱

۱۴۶۵۷.الأمالي للطوسي :قال الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : ألا فَحاسِبوا أنفُسَكُم قَبلَ أن تُحاسَبوا ، فإنَّ لِلقِيامَةِ خَمسينَ مَوقِفا ، كُلُّ مَوقِفٍ مِثلُ ألفِ سَنَةٍ مِمّا تَعُدّونَ . ثُمَّ تَلا هذِه الآيَةَ «في يَوْمٍ كانَ مِقْدارُه خَمْسينَ ألْفَ سَنَةٍ» . ^۲

۱۴۶۵۸.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لَو وَلِيَ الحِسابَ غَيرُ اللّهِ لَمَكَثوا فيهِ خَمسينَ ألفَ سَنَةٍ مِن قَبلِ أن يَفرُغوا ، و اللّهُ سُبحانَهُ يَفرُغُ مِن ذلكَ في ساعَةٍ . ^۳

۱۴۶۵۹.عنه عليه السلام :لا يَنتَصِفُ ذلكَ اليَومُ حَتّى يَقيلَ أهلُ الجَنَّةِ فِي الجَنَّةِ ، و أهلُ النّارِ فِي النّارِ . ^۴

(انظر) بحار الأنوار : 7 / 121 باب 6.

۱۴۶۵۶.بحار الأنوارـ به نقل از ابو درداء ـ: از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى فرمايد : كسى كه [در دنيا با ارتكاب گناه ]به خود ستم كرده باشد، در آن روزى كه اندازه آن پنجاه هزار سال است نگه داشته مى شود چندان كه خداوند اندوه را به درون او مى برد. سپس به او رحم مى كند و به بهشت مى بردش. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : ستايش از آن خدايى است كه اندوه از ما بزدود، خدايى كه در طول مدت محشر [غم و اندوه ]به درون آنها وارد كرد.

۱۴۶۵۷.الأمالى للطوسى :امام صادق عليه السلام فرمود : هان! پيش از آن كه به حساب شما رسيدگى شود، خود به حسابتان رسيدگى كنيد؛ زيرا قيامت پنجاه ايستگاه دارد كه هر ايستگاهى هزار سال، از آن سالهايى كه شما مى شماريد، طول مى كشد. حضرت سپس اين آيه را تلاوت كرد : «در روزى كه مقدار آن پنجاه هزار سال است».

۱۴۶۵۸.امام صادق عليه السلام :اگر قرار باشد كار رسيدگى به حساب خلايق را كسى جز خدا به عهده بگيرد، پنجاه هزار سال بايد درنگ كنند تا حسابرسى آنان تمام شود. امّا خداوند سبحان اين كار را در يك ساعت تمام مى كند.

۱۴۶۵۹.امام صادق عليه السلام :آن روز (قيامت) به نيمه نرسيده كه بهشتيان در بهشت به خواب نيمروزى مى پردازند و دوزخيان در دوزخ [يعنى در كمتر از نصف روز تكليف همه معلوم مى شود].