2979

التَّحذيرُ مِنَ الطَّعنِ

۱۴۸۵۸.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّهَ عَزَّ و جلَّ خَلَقَ المُؤمِنَ مِن عَظَمَةِ جَلالِهِ و قُدرَتِهِ ، فمَن طَعَنَ عَلَيهِ أو رَدَّ عَلَيهِ قَولَهُ فقَد رَدَّ عَلَى اللّهِ عَزَّ و جلَّ . ^۱

۱۴۸۵۹.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :ما مِن إنسانٍ يَطعَنُ في عَينِ مُؤمِنٍ إلاّ ماتَ بِشَرِّ ميتَةٍ ، و كانَ قَمِنا أن لا يَرجِعَ إلى خَيرٍ ^۲ . ^۳

(انظر) وسائل الشيعة : 8 / 611 باب 159.

2979

پرهيز از طعن و بد گويى

۱۴۸۵۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عزّ و جلّ، مؤمن را از عظمت جلال و قدرت خويش بيافريد. پس، هر كه بر او طعنه زند، يا سخنش را ردّ كند و نپذيرد، سخن خداوند عزّ و جلّ را ردّ كرده است.

۱۴۸۵۹.امام باقر عليه السلام :هيچ انسانى نيست كه پيش روى مؤمنى از او بد گويد و طعنه زند، مگر اين كه به بدترين شكل بميرد و سزاوار است كه روى خير و سعادت را نبيند. ^۴

۱۴۸۵۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن عَيَّرَ بِشَيءٍ بُلِيَ بِهِ . ^۱

۱۴۸۵۴.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مَن عَيَّرَ مُؤمِنا بِذَنبٍ لَم يَمُت حَتّى يَركَبَهُ . ^۲

۱۴۸۵۵.عنه عليه السلام :مَن أنَّبَ مُؤمِنا أنَّبَهُ اللّهُ فِي الدّنيا و الآخِرَةِ . ^۳

۱۴۸۵۶.عنه عليه السلام :لا تُبدي الشَّماتَةَ لِأخيكَ فيَرحَمَهُ اللّهُ و يُصَيِّرَها بِكَ . مَن شَمَتَ بِمُصيبَةٍ نَزَلَت بِأخيهِ لَم يَخرُجْ مِنَ الدّنيا حَتّى يُفتَتَنَ . ^۴

۱۴۸۵۷.عنه عليه السلام :إنَّ اللّهَ تَبارَكَ و تَعالى ابتَلى أيّوبَ عليه السلام بِلا ذَنبٍ ، فصَبَرَ حَتّى عُيِّرَ ، و إنَّ الأنبياء لا يَصبِرونَ عَلَى التَّعييرِ . ^۵

(انظر) الحدود : باب 751.
العيب : باب 2973.

۱۴۸۵۳.امام على عليه السلام :هر كس به چيزى سرزنش كند، خودش به آن گرفتار شود.

۱۴۸۵۴.امام صادق عليه السلام :هر كس مؤمنى را به گناهى سرزنش كند، نميرد تا خودش آن گناه را مرتكب شود.

۱۴۸۵۵.امام صادق عليه السلام :هر كس مؤمنى را سرزنش كند، خداوند او را در دنيا و آخرت سرزنش كند.

۱۴۸۵۶.امام صادق عليه السلام :از گرفتارى برادرت اظهار شادى مكن كه خداوند به او رحم مى كند و آن گرفتارى را به تو مى رساند. هر كس از گرفتارى و مصيبتى كه به برادرش رسيده است شاد شود، از دنيا نرود تا خود گرفتار آن شود.

۱۴۸۵۷.امام صادق عليه السلام :خداوند تبارك و تعالى، ايّوب عليه السلام را بى هيچ گناهى مبتلا ساخت و او صبر كرد، تا زمانى كه سرزنش شد؛ و البته پيامبران سرزنش را تحمّل نمى كنند.