(انظر) بحار الأنوار : 20 / 174 باب 15.

3006

غَزوَةُ بَدرٍ الصُّغرى

الكتاب :

فَقاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ لا تُكَلَّفُ إِلاَّ نَفْسَكَ وَ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَسَى اللّهُ أَنْ يَكُفَّ بَأْسَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ اللّهُ أَشَدُّ بَأْسا وَ أَشَدُّ تَنْكِيلاً» . ^۱

(انظر) النساء : 104. بحار الأنوار : 20 / 180 باب 16.

3007

غَزوَةُ الأحزابِ و بَني قُرَيظَةَ

الكتاب :

أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِيبٌ» . ^۲

(انظر) آل عمران : 28 ، الأنفال : 56 ـ 58 ، الأحزاب : 9 ، 27.

الحديث :

۱۵۰۲۶.الإمامُ الباقرُ عليه السلامـ في قولِهِ تعالى :«يقولُ أَهْلَكْتُ مالاً لُبَدا»^۳ـ: هو عَمرُو بنُ عبدِ وَدٍّ حينَ عَرَضَ علَيهِ عليُّ بنُ أبيِ طالبٍ الإسلامَ يومَ الخَندَقِ و قالَ : فَأينَ ما أنفَقتُ فيكُم مالاً لُبَدا ؟! و كانَ أنفَقَ مالاً في الصَّدِّ عن سبيلِ اللّهِ ، فَقَتَلَهُ عَلِيٌّ عليه السلام . ^۴

3006

جنگ بدر كوچك

قرآن :

«پس در راه خدا نبرد كن كه جز بر نفس خويش مكلّف نيستى و مؤمنان را به جنگ برانگيز، شايد خدا آسيب كافران را از شما باز دارد و خشم و عذاب خدا از هر خشم و عذاب ديگرى سخت تر است».

3007

جنگ احزاب و بنى قريظه

قرآن :

«مى پنداريد كه بهشت خواهيد رفت در صورتى كه آنچه بر سرِ گذشتگان آمده هنوز بر سر شما نيامده است؟ به ايشان سختى و رنج رسيد و متزلزل شدند تا آن جا كه پيامبر و مؤمنانى كه با او بودند گفتند : پس يارى خدا كى مى رسد؟ بدان كه يارى خدا نزديك است».

حديث :

۱۵۰۲۶.امام باقر عليه السلامـ درباره آيه «مى گويد مال فراوانى را تباه كردم» ـفرمود : منظور عمرو بن عبدودّ است كه على بن ابى طالب در روز خندق پذيرفتن اسلام را به او پيشنهاد كرد و او گفت : پس آن همه مالى كه در راه مبارزه با شما خرج كردم چه مى شود؟ او براى مبارزه با راه خدا مالى را خرج كرده بود. در اين هنگام على عليه السلام او را كشت.

3005

غَزوَةُ ذاتِ الرِّقاعِ و غَزوَةُ عُسفانَ

الكتاب :

و إِذا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ فَلْتَقُمْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَ لْيأخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذا سَجَدُوا فَلْيَكُونُوا مِنْ وَرائِكُمْ» . ^۱

الحديث :

۱۵۰۲۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :نَزَلَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله في غزوةِ ذاتِ الرِّقاعِ تَحتَ شَجرَةٍ على شَفيرِ وادٍ ، فَأقبَلَ سَيلٌ فَحالَ بَينَهُ و بَينَ أصحابِهِ ، فَرآهُ رَجُلٌ مِن المُشركينَ ؛ و المسلمونَ قِيامٌ علَى شَفيرِ الوادِي يَنتَظِرُونَ متَى يَنقَطِعُ السَّيلُ ، فقالَ رجُلٌ مِن المُشركينَ لقومِهِ : أنا أقتُلُ محمّدا ! فَجاءَ و شَدَّ على رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله بالسَّيفِ ، ثُمَّ قالَ : مَن يُنجِيكَ مِنّي يا محمّدُ ؟! فقالَ : رَبّي و رَبُّكَ ، فَنَسَفَهُ جَبرَئيلُ عليه السلام عن فَرَسِهِ فَسَقَطَ على ظَهرِهِ ، فقامَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله و أخَذَ السَّيفَ و جَلَسَ على صَدرِهِ ، و قالَ : مَن يُنجِيكَ مِنّي يا غَورثُ ؟ فقالَ : جُودُكَ و كَرَمُكَ يا محمّدُ ، فَتَرَكَهُ ، فقامَ و هُو يَقولُ : و اللّهِ لَأنتَ خَيرٌ مِنّي و أكرَمُ . ^۲

3005

جنگ ذات الرقاع و جنگ عسفان

قرآن :

«و چون در ميانشان باشى و برايشان اقامه نماز كنى، بايد كه گروهى از آنان با تو به نماز ايستند و سلاحهاى خويش بردارند و چون سجده به پايان بردند پشت سر شما [در برابر دشمن ]قرار گيرند».

حديث :

۱۵۰۲۵.امام صادق عليه السلام :در جنگ ذات الرقاع پيامبر خدا صلى الله عليه و آله زير درختى در كنار درّه اى پياده شد. در اين هنگام سيلى آمد و ميان آن حضرت و يارانش جدايى انداخت. مردى از مشركان پيامبر صلى الله عليه و آله را در آن حال ديد و مسلمانان نيز در آن طرف درّه ايستاده و منتظر بودند تا جريان سيل قطع شود. آن مرد مشرك به همراهان خود گفت : من محمّد را مى كشم. و آن گاه نزد پيامبر آمد و به روى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شمشير كشيد و گفت : اى محمّد! اينك چه كسى تو را از چنگ من مى رهاند؟ حضرت فرمود : پروردگار من و تو. در اين هنگام جبرئيل آن مرد را از اسبش پرت كرد و او به پشت افتاد. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله برخاست و شمشير كشيد و روى سينه او نشست و فرمود : اى غورث! چه كسى تو را از چنگ من مى رهاند؟ عرض كرد : بخشندگى و كرم تو اى محمّد! حضرت از آن مرد دست كشيد و او برخاست در حالى كه مى گفت : به خدا قسم كه تو از من بهتر و گرامى ترى.