413
ميزان الحكمه ج 08

(انظر) بحار الأنوار : 21 / 50 باب 24.
كنز العمّال : 10 / 555.

3012

غَزوَةُ ذاتِ السَّلاسِلِ

الكتاب :

وَ الْعادِياتِ ضَبْحا * فَالْمُورِياتِ قَدْحا * فَالْمُغِيراتِ صُبْحا * فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعا * فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعا» . ۱

الحديث :

۱۵۰۴۴.الأمالي للطوسي عن الحلبيّ :سألتُ أبا عبدِ اللّهِ عليه السلام عَن قولِ اللّهِ عزّ و جلّ : «وَ الْعادِياتِ ضَبْحا» ، قال : وجَّهَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله عُمَرَ بنَ الخطَّابِ في سريَّةٍ ، فرجَعَ مُنهَزِما يُجبِّنُ أصحابَهُ و يُجَبِّنونَهُ أصحابُهُ ، فلمَّا انتهى إلى النبيِّ صلى الله عليه و آله قال لِعليّ عليه السلام : أنتَ صاحِبُ القَومِ ، فتهيَّأْ أنتَ و مَن تُريدهُ من فُرسانِ المُهاجرينَ و الأنصارِ ، فَوجَّههُ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله فقالَ لَهُ : اكمُنِ النَّهارَ و سِرِ اللَّيلِ و لا يُفارِقْكَ العينُ ، قالَ : فانتَهى عليٌّ عليه السلام إلى ما أمَرَهُ بهِ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله فسارَ إلَيهِم ، فَلَمّا كانَ عِندَ وَجهِ الصُّبحِ أغارَ عَلَيهِم ، فأنزلَ اللّهُ على نبيِّهِ صلى الله عليه و آله : «وَ الْعادِياتِ ضَبْحا» إلى آخرِها . ۲

3012

جنگ ذات السلاسل

قرآن :

«سوگند به اسبهاى دونده نفس زننده. سوگند به اسبانى كه با سُم از سنگ آتش مى جهانند. و سوگند به اسبانى كه بامدادان هجوم آوردند. و در آن جا غبار برانگيختند. و در آن جا همه را در ميان گرفتند».

حديث :

۱۵۰۴۴.الأمالى للطوسىـ به نقل از حلبى ـ: از امام صادق عليه السلام درباره قول خداوند عزّ و جلّ «سوگند به اسبان دونده» سؤال كردم حضرت فرمود : پيامبر خدا عمر بن خطّاب را به نبردى فرستاد . شكست خورده برگشت در حالى كه او يارانش را و يارانش او را به ترسويى متهم مى كردند. وقتى خبر اين ماجرا به پيامبر رسيد ، به على عليه السلام فرمود : تو امير سپاهى ، پس آماده شو و هر آنكس از سواران مهاجر و انصار را مى خواهى برگزين .
پيامبر او را [براى نبرد] فرستاد و به او فرمود : به هنگام روز مخفى شو و شب حركت كن و بى جاسوس و ناآگاه نمان .
[امام صادق] فرمود : على به آنچه پيامبر فرمان داده بود ، عمل كرد و به سوى ايشان حركت كرد و صبح به دشمنان يورش برد . پس خداوند در اين هنگام سوره «وَ الْعَـادِيَـاتِ ضَبْحًا» را بر پيامبرش نازل فرمود .

1.العاديات : ۱ ـ ۵.

2.الأمالي للطوسي : ۴۰۷/۹۱۳ .


ميزان الحكمه ج 08
412

(انظر) بحار الأنوار : 21 / 1 باب 22. كنز العمّال : 10 / 385.

3011

غَزوَةُ مُؤتَةَ

۱۵۰۴۳.الأمالي للطوسي :لَمّا قَدِمَ جعفرُ بنُ أبي طالبٍ رضى الله عنه مِن بِلادِ الحَبَشَةِ بَعَثَهُ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله إلى مُؤتَةَ ، و استَعمَلَ عَلَى الجيشِ مَعهُ زيدَ بنَ حارِثَةَ و عبدَ اللّهِ بنَ رَواحَةَ ، فَمَضَى الناسُ معهُم حتّى كانُوا بِتُخُومِ البَلقاءِ ، فَلَقِيَهُم جُمُوعُ هِرَقلَ مِنَ الرُّومِ و العَرَبِ ، فَانحازَ المُسلمونَ إلى قَريَةٍ يقالُ لَها : مُؤتَةُ ، فَالتَقَى الناسُ عِندَها ، و اقتَتَلُوا قِتالاً شَديدا . ۱

3011

جنگ موته

۱۵۰۴۳.الأمالى للطوسى :هنگامى كه جعفر بن ابى طالب از سرزمين حبشه برگشت، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله او را به سوى موته گسيل داشت و در كنار او زيد بن حارثه و عبد اللّه بن رواحه را نيز به فرماندهى سپاه گماشت [كه چنانچه جعفر كشته شود، زيد فرماندهى را به عهده بگيرد و اگر زيد هم كشته شد، عبد اللّه فرمانده شود]. مسلمانان به راه افتادند تا به سرزمين بلقاء رسيدند و در آن جا با لشكريان رومى و عرب هرقل رو به رو شدند. مسلمانان خود را به قريه اى به نام «مؤته» كشيدند و در آن جا ميان دو سپاه جنگ درگرفت و مسلمانان به سختى جنگيدند.

1.الأمالي للطوسي : ۱۴۱/۲۳۰.

  • نام منبع :
    ميزان الحكمه ج 08
    سایر پدیدآورندگان :
    شیخی، حمید رضا
    تعداد جلد :
    14
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1386
    نوبت چاپ :
    هفتم
تعداد بازدید : 545195
صفحه از 632
پرینت  ارسال به