3037
النَّوادِرُ
۱۵۱۹۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن غَضِبَ على مَن لا يَقدِرُ على مَضَرَّتِهِ طالَ حُزنُهُ و عَذَّبَ نفسَهُ . ۱
۱۵۱۹۸.عنه عليه السلام :ألا و إنّ هذهِ الدنيا التي أصبَحتُم تَتَمَنَّونَها و تَرغَبُونَ فيها ، و أصبَحَت تُغضِبُكُم و تُرضِيكُم لَيسَت بِدارِكُم . ۲
۱۵۱۹۹.عنه عليه السلام :أبقِ لِرِضاكَ مِن غَضَبِكَ ، و إذا طِرتَ فَقَعْ شَكِيرا . ۳
۱۵۲۰۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :المؤمنُ إذا غَضِبَ لَم يُخرِجْهُ غَضَبُهُ مِن حَقٍّ ، و إذا رَضِيَ لم يُدخِلْهُ رِضاهُ في باطِلٍ ، و الذي إذا قَدَرَ لم يَأخُذْ أكثَرَ مِمّا لَهُ . ۴
۱۵۲۰۱.الإمامُ الحسنُ عليه السلام :لا يُعرَفُ الرأيُ إلاّ عندَ الغَضبِ . ۵
۱۵۲۰۲.الإمامُ الهاديُّ عليه السلام :الغَضَبُ على مَن تَملِكُ لُؤمٌ . ۶
(انظر) النبوّة (الخاصّة): باب 3755.
3037
گوناگون
۱۵۱۹۷.امام على عليه السلام :هر كه بر كسى خشم گيرد كه نمى تواند به او زيانى برساند، اندوهش به درازا كشد و خود را شكنجه دهد.
۱۵۱۹۸.امام على عليه السلام :بدانيد اين دنيايى كه آرزومند آن شده ايد و بدان رغبت مى ورزيد و او شما را گاه به خشم مى آورد و گاه خشنود مى سازد، سراى [هميشگى ]شما نيست.
۱۵۱۹۹.امام على عليه السلام :در هنگام خشم جايى براى خشنوديت نيز باقى بگذار و هرگاه خشم گرفتى مگذار اوج بگيرد.
۱۵۲۰۰.امام صادق عليه السلام :مؤمن هرگاه خشمگين شود، خشمش او را از جاده حق بيرون نمى برد و هرگاه [از كسى] خشنود شود، خشنوديش او را به باطل نمى كشاند و كسى است كه چون قدرت پيدا كند، بيشتر از آنچه حق اوست بر نمى دارد.
۱۵۲۰۱.امام حسن عليه السلام :انديشه، جز به هنگام خشم شناخته نشود.
۱۵۲۰۲.امام هادى عليه السلام :خشم گرفتن بر كسى كه مالك (اختيار دار) او مى باشى، پستى است.
