۱۵۲۸۳.عنه عليه السلام :أ لا مُنتَبِهٌ مِن رَقدَتِهِ قبلَ حينِ مَنِيَّتِهِ ؟ ! ۱
۱۵۲۸۴.عنه عليه السلام :اِنتِباهُ العُيونِ لا يَنفَعُ مَع غَفلَةِ القُلوبِ . ۲
۱۵۲۸۵.عنه عليه السلام :سُكرُ الغَفلَةِ و الغُرورِ أبعَدُ إفاقَةً مِن سُكرِ الخُمورِ . ۳
۱۵۲۸۶.عنه عليه السلام :يا أيُّها الإنسانُ ، ما جَرَّأكَ على ذَنبِكَ ، و ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ ، و ما أ نَّسَكَ بهَلَكَةِ نَفسِكَ ؟ ! أ ما مِن دائكَ بُلُولٌ ، أم ليسَ مِن نَومَتِكَ يَقَظَةٌ ؟ ! ۴
۱۵۲۸۷.عنه عليه السلام :قد دارستُكُمُ الكِتابَ ، و فاتَحْتُكُمُ الحِجاجَ ، و عَرَّفتُكُم ما أنكَرتُم ، و سَوَّغتُكُم ما مَجَجتُم ، لو كانَ الأعمى يَلحَظُ ، أو النائمُ يَستَيقِظُ ! ۵
۱۵۲۸۸.عنه عليه السلام :مالي أراكُم أشباحا بلا أرواحٍ ، و أرواحا بلا أشباحٍ ، و نُسّاكا بلا صَلاحٍ ، و تُجّارا بلا أرباحٍ ، و أيقاظا نُوَّما ، و شُهودا غُيَّبا ، و ناظِرَةً عَمياءَ ؟ ! ۶
۱۵۲۸۳.امام على عليه السلام :آيا كسى هست كه پيش از فرا رسيدن مرگش، از خواب بيدار شود؟
۱۵۲۸۴.امام على عليه السلام :با وجود غفلت دلها، بيدارى چشمها سودى نمى بخشد.
۱۵۲۸۵.امام على عليه السلام :مستى غفلت و فريب، ديرتر از مستى شرابها زايل مى شود.
۱۵۲۸۶.امام على عليه السلام :هان اى انسان! چه چيز تو را بر گناهت دلير كرد و چه چيز تو را به پروردگارت دلير ساخت و چه چيز تو را با نابودى خودت مأنوس و دمخور كرد؟ مگر درد تو دوايى ندارد؟ يا خواب تو را بيدارى نيست؟
۱۵۲۸۷.امام على عليه السلام :من قرآن را به شما آموختم و باب دلايل و براهين را به روى شما گشودم و آنچه را نمى شناختيد، به شما شناساندم و آنچه را كه از دهان به بيرون پرت مى كرديد، به مذاق شما گوارا ساختم. اى كاش كه نابينا بينا مى گشت، يا خفته بيدار مى شد!
۱۵۲۸۸.امام على عليه السلام :چه شده است كه شما را همچون بدنهاى بى جان و جانهاى بى بدن و عابدانِ نا پرهيزگار و بازرگانانِ بى سود و بيدارانِ خفته و حاضرانِ غايب و چشمدارانِ نابينا مى بينم؟
