۱۵۲۹۷.عنه عليه السلام :اُولي الأبصارِ و الأسماعِ ، و العافيَةِ و المَتاعِ ، هَل مِن مَناصٍ أو خَلاصٍ ، أو مَعاذٍ أو مَلاذٍ ، أو فِرارٍ أو مَحارٍ ، أم لا ؟ ! فأنّى تُؤفَكُونَ ، أم أينَ تُصرَفونَ ، أم بما ذا تَغتَرُّونَ ؟ ! ^۱

۱۵۲۹۸.عنه عليه السلام :فاستَدرِكُوا بَقيَّةَ أيّامِكُم ، و اصبِرُوا لَها أنفسَكُم ؛ فإنّها قَليلٌ في كثيرِ الأيّامِ التي تَكونُ مِنكُم فيها الغَفلَةُ و التَّشاغُلُ عَنِ المَوعِظَةِ . ^۲

۱۵۲۹۹.عنه عليه السلام :أ لَستُم في مَساكِنِ مَن كانَ قَبلَكُم أطوَلَ أعمارا ، و أبقى آثارا ......... ثُمّ ظَعَنُوا عنها بغَيرِ زادٍ مُبَلِّغٍ ، و لا ظَهرٍ قاطِعٍ ، فَهَل بَلَغَكُم أنَّ الدنيا سَخَت لَهُم نَفسا بِفِديَةٍ ......... و هل زَوَّدَتهُم إلاّ السَّغَبَ ......... أ فهذهِ تُؤثِرُونَ ؟ ! ^۳

۱۵۳۰۰.عنه عليه السلام :قد غابَ عن قُلوبِكُم ذِكرُ الآجالِ ، و حَضَرَتكُم كَواذِبُ الآمالِ ، فصارَت الدنيا أملَكَ بِكُم مِن الآخِرَةِ ! ^۴

۱۵۲۹۷.امام على عليه السلام :هلا! اى دارندگان چشم هاى بينا و گوشهاى شنوا و اى برخورداران از تندرستى و مال( دنيا)! آيا جاى گريزى، يا راه نجاتى، يا پناهگاهى، يا تكيه گاهى، يا راه فرارى و يا طريق بازگشتى هست يا نيست؟ پس، به كجا باز مى گرديد؟ يا كجا مى رويد؟ يا فريب چه چيز را مى خوريد؟

۱۵۲۹۸.امام على عليه السلام :بقيه عمر خود را دريابيد و جانهاى خود را براى آن شكيبا سازيد؛ زيرا اين چند روزه در مقابل روزهاى بسيارى كه در غفلت و روي گردانى از پند و اندرز گذرانيده ايد اندك است.

۱۵۲۹۹.امام على عليه السلام :آيا شما در منازل همان كسانى نيستيد كه پيش از شما بودند و عمرشان درازتر و آثارشان پاينده تر ......... بود و سپس بى هيچ توشه اى، كه آنها را به مقصد رساند و بى هيچ مركبى كه راه را درنوردد، كوچ كردند؟ آيا شنيده ايد كه دنيا براى [آزادى ]جان آنان فديه اى داده باشد ؟ ......... و آيا جز گرسنگى، توشه اى به آنان داد ؟ ......... آيا چنين دنيايى را بر مى گزينيد؟

۱۵۳۰۰.امام على عليه السلام :ياد مرگها از دلهاى شما رخت بربسته است و آرزوهاى دروغين شما را فرا گرفته است و از اين رو، دنيا بيش از آخرت بر شما تسلّط يافته است.

۱۵۲۹۳.عنه عليه السلام :أيُّها الناسُ غيرُ المَغفولِ عَنهُم ، و التارِكونَ المَأخوذَ مِنهُم ، مالي أراكُم عنِ اللّهِ ذاهِبينَ ، و إلى غيرِهِ راغِبينَ ؟ ! ^۱

۱۵۲۹۴.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام :وَيحَكَ يا بنَ آدمَ ! الغافِلُ و ليسَ بمَغفولٍ عَنهُ ، ابنَ آدمَ إنّ أجَلَكَ أسرَعُ شَيءٍ إلَيكَ ، قد أقبَلَ نَحوَكَ حَثيثا يَطلُبُكَ ......... ! ^۲

۱۵۲۹۵.بحار الأنوار عن سلمان الفارِسيّ :عَجِبتُ بِسِتٍّ : ثلاثةٌ أضحَكَتنِي و ثلاثةٌ أبكَتني ، فأمّا التي أبكَتني : فَفِراقُ الأحِبَّةِ محمّدٍ صلى الله عليه و آله ، و هَولُ المُطَّلَعِ ، و الوُقوفُ بينَ يَدَي اللّهِ عَزَّ و جلَّ .
و أمَّا التي أضحَكَتنِي فطالِبُ الدنيا و المَوتُ يَطلُبُهُ ، و غافِلٌ و ليسَ بمَغفولٍ عَنهُ ، و ضاحِكٌ مِل ءَ فِيهِ و لا يَدرِي أ رُضِيَ لَهُ أم سُخِطَ . ^۳

3049

تَنبيهٌ لِلغافِلينَ

۱۵۲۹۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الحَذَرَ ، الحَذَرَ ، أيُّها المُستَمِعُ ! و الجِدَّ الجِدَّ أيُّها الغافِلُ ! و لا يُنَبِّئُكَ مِثلُ خَبيرٍ . ^۴

۱۵۲۹۳.امام على عليه السلام :اى مردمى كه از كار شما غافل نيستند و اى مردمى كه [خدا و اوامر او را ]رها كرده ايد و[هر چه داريد از جان و مال و فرزند] از شما گرفته مى شود، چه شده است كه مى بينم از خدا روي گردان شده ايد و به غير او روى آورده ايد؟

۱۵۲۹۴.امام زين العابدين عليه السلام :واى بر تو اى آدمى زاده! اى غافلى كه از تو غافل نيستند، اى فرزند آدم! مرگِ تو شتابانتر از هر چيز ديگرى به سوى تو مى آيد؛ سراسيمه سوى تو آمده است و تو را مى جويد.

۱۵۲۹۵.بحار الأنوارـ به نقل از سلمان فارسى ـ: از شش چيز در شگفتم: سه چيز آن مرا مى خنداند و سه چيز ديگر به گريه ام مى اندازد. آن سه چيز كه مرا به گريه مى اندازد: جدايى از دوستان، يعنى محمّد صلى الله عليه و آله است و هراس و وحشت قيامت و ايستادن در پيشگاه خداوند عزّ و جلّ.
و اما آن سه چيزى كه مرا به خنده وا مى دارد: يكى آن كسى است كه در پى دنياست، حال آن كه مرگ در پى او مى باشد، ديگرى كسى كه در غفلت به سر مى برد حال آن كه از او غافل نيستند [و خداوند ناظر و مراقب اعمال اوست] و سوم كسى كه دهانش به خنده باز مى شود در صورتى كه نمى داند آيا از او خشنودند يا ناخشنود.

3049

بيدار باشِ غافلان

۱۵۲۹۶.امام على عليه السلام :هشدار، هشدار، اى شنونده! بكوش، بكوش، اى بى خبر! كه هيچ كس مانند [منِ ]آگاه، تو را خبردار نمى كند.