(انظر) العرض : باب 2543.
وسائل الشيعة: 8/606 باب 156.

3094

كَفّارَةُ الاغتِيابِ

۱۵۶۵۸.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ و قد سُئلَ عن كَفّارَةِ الاغتِيابِ ـ: تَستَغفِرُ اللّهَ لِمَنِ اغتَبتَهُ كُلَّما ذَكَرتَهُ . ^۱

۱۵۶۵۹.عنه صلى الله عليه و آله :كفّارَةُ الاغتِيابِ أن تَستَغفِرَ لِمَنِ اغتَبتَهُ . ^۲

۱۵۶۶۰.عنه صلى الله عليه و آله :كفّارَةُ مَنِ اغتَبتَ أن تَستَغفِرَ لَهُ . ^۳

۱۵۶۶۱.عنه صلى الله عليه و آله :إذا اغتابَ أحَدُكُم أخاهُ فلْيَستَغفِرِ اللّهَ ؛ فإنَّها كفّارَةٌ لَهُ . ^۴

۱۵۶۶۲.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ مِن كفّارَةِ الغِيبَةِ أن تَستَغفِرَ لِمَنِ اغتَبتَهُ . ^۵

۱۵۶۶۳.عنه صلى الله عليه و آله :مَنِ اغتابَ أخاهُ المسلمَ ، فَاستَغفَرَ لَهُ ، فإنّها كَفّارَةٌ . ^۶

(انظر) وسائل الشيعة : 8 / 605 باب 155.

3094

كفّاره غيبت كردن

۱۵۶۵۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در پاسخ به اين سؤال كه كفّاره غيبت چيست ـفرمود : كفّاره اش اين است كه هرگاه به ياد كسى كه از او غيبت كرده اى افتادى، از خداوند برايش آمرزش بخواهى.

۱۵۶۵۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كفّاره غيبت اين است كه براى شخصى كه از او غيبت كرده اى، آمرزش بطلبى.

۱۵۶۶۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كفّاره [گناه] كسى كه غيبتش را كرده اى، اين است كه برايش آمرزش بطلبى.

۱۵۶۶۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه يكى از شما غيبت برادرش را كرد، از خداوند آمرزش بطلبد؛ زيرا اين كفّاره گناه اوست.

۱۵۶۶۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از جمله كفّاره هاى غيبت، اين است كه براى شخصى كه غيبتش را كرده اى آمرزش بطلبى.

۱۵۶۶۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس از برادر مسلمان خود غيبت كند، برايش آمرزش بطلبد كه اين خود كفّاره اى است.

۱۵۶۵۳.عنه صلى الله عليه و آله :مَن رَدَّ عن أخيهِ غِيبَةً سَمِعَها في مَجلِسٍ ، رَدَّ اللّهُ عَزَّ و جلَّ عنهُ ألفَ بابٍ مِن الشرِّ فِي الدنيا و الآخِرَةِ ، فإن لم يَرُدَّ عَنهُ و أعجَبَهُ كانَ علَيهِ كَوِزرِ مَنِ اغتابَ . ^۱

۱۵۶۵۴.عنه صلى الله عليه و آله :مَن ذَبَّ عن عِرضِ أخيهِ بالغِيبَةِ كانَ حقّا علَى اللّهِ أن يُعتِقَهُ مِن النارِ . ^۲

۱۵۶۵۵.عنه صلى الله عليه و آله :مَن اغتِيبَ عندَهُ أخوهُ المسلمُ فلم يَنصُرْهُ ، و هُو يَستَطيعُ نَصرَهُ ، أدرَكَهُ إثمُهُ فِي الدنيا و الآخِرَةِ . ^۳

۱۵۶۵۶.عنه صلى الله عليه و آله :إذا وُقِعَ فِي الرجُلِ و أنتَ في مَلَأٍ ، فكُن للرجُلِ ناصِرا ، و للقَومِ زاجِرا ، و قُمْ عَنهُم . ^۴

۱۵۶۵۷.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :مَن اغتِيبَ عِندَهُ أخوهُ المؤمنُ فَنَصَرَهُ و أعانَهُ ، نَصَرَهُ اللّه فِي الدنيا و الآخِرَةِ ، و مَن اغتِيبَ عِندَهُ أخوهُ المؤمنُ فلم يَنصُرْهُ (و لم يُعِنْهُ) و لم يَدفَعْ عَنهُ ـ و هُو يَقدِرُ على نُصرَتِهِ و عَونِهِ ـ إلاّ خَفَضَهُ اللّهُ فِي الدنيا و الآخِرَةِ . ^۵

۱۵۶۵۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس در مجلسى غيبتى درباره برادر خود بشنود و آن را از او دفع كند، خداوند عزّ و جلّ هزار چشمه شرّ و بدى را در دنيا و آخرت از او دفع سازد. و اگر غيبت را از او دفع نگرداند و خوشحال هم بشود، گناهش همچون گناهِ كسى است كه غيبت كرده است.

۱۵۶۵۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس در غياب برادرش از آبروى او دفاع كند، بر خداست كه او را از آتش برهاند.

۱۵۶۵۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه در حضورش از برادر مسلمان او غيبت شود و با آن كه مى تواند به يارى او برخيزد ياريش ندهد، گناهش در دنيا و آخرت دامنگيرش شود.

۱۵۶۵۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر در ميان جمعى بودى و از كسى غيبت شد، به يارى آن مرد برخيز و آن جمع را از غيبت كردن باز دار و از ميانشان برخيز و برو.

۱۵۶۵۷.امام باقر عليه السلام :كسى كه در حضور او از برادر مؤمنش غيبت شود و او به ياريش برخيزد، خداوند در دنيا و آخرت او را يارى دهد. و كسى كه در حضور او از برادر مؤمنش غيبت شود و او ـ با آن كه مى تواند ياريش كند ـ به يارى وى برنخيزد و از وى دفاع نكند، خداوند او را در دنيا و آخرت پست گرداند.