۱۶۶۷۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إلَى اللّهِ أشكُو مِن مَعشَرٍ يَعيشُونَ جُهّالاً و يَموتُونَ ضُلاّلاً ، ليسَ فيهِم سِلعَةٌ أبوَرَ مِن الكتابِ إذا تُلِيَ حَقَّ تِلاوَتِهِ ، و لا سِلعَةٌ أنفَقَ بَيعا و لا أغلى ثَمَنا مِن الكتابِ إذا حُرِّفَ عَن مَواضِعِهِ ! ^۱

۱۶۶۷۶.عنه عليه السلام :إنّه سَيأتي علَيكُم مِن بَعدِي زَمانٌ ليسَ فيهِ شيءٌ أخفى مِن الحَقِّ و لا أظهَرَ من الباطِلِ ......... ليسَ عندَ أهلِ ذلكَ الزَّمانِ سِلعَةٌ أبوَرَ مِن الكتابِ إذا تُلِيَ حَقَّ تِلاوَتِهِ ، و لا أنفَقَ مِنهُ إذا حُرِّفَ عَن مَواضِعِهِ ، و لا في البِلادِ شيءٌ أنكَرَ مِن المَعروفِ و لا أعرَفَ مِن المُنكَرِ ؛ فقد نَبَذَ الكتابَ حَمَلَتُهُ ، وَ تَناساهُ حَفَظَتُهُ ، فالكتابُ يَومَئذٍ و أهلُهُ طَرِيدانِ مَنفِيّانِ ......... و مِن قَبلُ ما مَثَّلُوا بالصالِحِينَ كُلَّ مُثلَةٍ . ^۲

۱۶۶۷۷.عنه عليه السلام :أينَ القَومُ الذينَ دُعُوا إلَى الإسلامِ فَقَبِلُوهُ ، و قَرَؤوا القرآنَ فَأحكَموهُ ؟ ^۳

۱۶۶۷۸.عنه عليه السلام :أوِّهِ على إخوانيَ الذينَ تَلَوُا القرآنَ فَأحكَمُوهُ ، و تَدَبَّرُوا الفَرضَ فَأقامُوهُ ، أحيَوا السُّنَّةَ و أماتُوا البِدعَةَ ، دُعُوا للجِهادِ فَأجابوا ، و وَثِقُوا بالقائدِ فَاتَّبَعُوهُ ! ^۴

۱۶۶۷۵.امام على عليه السلام :به خدا شكايت مى برم از جماعتى كه نادان مى زيَند و گمراه مى ميرند. آن گاه كه كتاب خدا چنان كه بايد و حق آن است، تلاوت شود، در ميان آنان كالايى بى رونق تر از آن نيست و آن گاه كه معانيش تحريف شود متاعى با رونق تر و پر بهاتر از آن برايشان وجود ندارد.

۱۶۶۷۶.امام على عليه السلام :بزودى پس از من زمانى بر شما بيايد كه در آن زمان چيزى نا پيداتر از حق و پيداتر از باطل وجود ندارد ......... در ميانِ مردم آن روزگار ، كالايى كسادتر از كتاب خدا، هر گاه كه به درستى و چنان كه حق آن است تلاوت شود، وجود ندارد و هر گاه معانيش تحريف شود، متاعى پر رونق تر از آن نيست. در شهرها چيزى نا پسندتر از كار نيك و پسنديده تر از كار زشت وجود ندارد؛ زيرا قرآن دانان آن را به كنارى افكنده اند و حافظانش، آن را به دست فراموشى سپرده اند. در آن روزگار قرآن و اهل آن، مطرود هستند ......... و[لى ]پيش از آن زمان، انواع سختيها و شكنجه ها در حق درستكاران اعمال شود.

۱۶۶۷۷.امام على عليه السلام :كجايند آن مردمى كه به اسلام فرا خوانده شدند و آن را پذيرفتند و قرآن را خواندند و استوارش گردانيدند؟

۱۶۶۷۸.امام على عليه السلام :دريغ و دردا بر آن برادرانِ من كه قرآن را تلاوت كردند و استوارش گردانيدند و درباره فرايض انديشيدند و آنها را بر پا داشتند و سنّت [پيامبر] را زنده نگه داشتند و بدعت را ميراندند. به جهاد فرا خوانده شدند و اجابت كردند و به رهبر خويش اطمينان كردند و از او پيروى نمودند [اما اكنون نيستند].

۱۶۶۷۱.عنه صلى الله عليه و آله :حَسِّنُوا القرآنَ بأصواتِكُم ؛ فإنّ الصَّوتَ الحَسَنَ يَزيدُ القرآنَ حُسنا . ^۱

۱۶۶۷۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كانَ عليُّ بنُ الحسينِ صلواتُ اللّهِ علَيهِ أحسَنَ الناسِ صَوتا بالقرآنِ ، و كانَ السَّقّاؤونَ يَمُرُّونَ فَيَقِفُونَ ببابِهِ يَسمَعُونَ قِراءَتَهُ ، و كانَ أبو جعفرٍ عليه السلام أحسَنَ الناسِ صَوتا . ^۲

۱۶۶۷۳.عنه عليه السلام :ما بَعَثَ اللّهُ عَزَّ و جلَّ نَبيّا إلاّ حَسَنَ الصَّوتِ . ^۳

3252

حَقُّ التِّلاوَةِ

الكتاب :

الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاَوَتِهِ اُولَـئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ مَنْ يَكْفُرْ بِهِ فَأُولَـئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ» . ^۴

الحديث :

۱۶۶۷۴.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ في قولِهِ تعالى :«يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ»ـ: يَتَّبِعُونَهُ حَقَّ اتِّباعِهِ . ^۵

۱۶۶۷۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :قرآن را با صداى خوش بخوانيد؛ زيرا صداى زيبا، بر زيبايى قرآن مى افزايد.

۱۶۶۷۲.امام صادق عليه السلام :على بن حسين ، صلوات اللّه عليه ، قرآن را از همه مردم خوشتر مى خواند، به طورى كه وقتى سقّاها از در خانه حضرت مى گذشتند، مى ايستادند و به صداى قرآن خواندن ايشان گوش مى كردند. حضرت باقر عليه السلام نيز خوش صوت ترين مردمان بود.

۱۶۶۷۳.امام صادق عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ هيچ پيامبرى را مبعوث نكرد، مگر اين كه خوش آواز بود.

3252

حق تلاوت

قرآن:

«كسانى كه به آنان كتاب داديم، آن را چنان كه حق تلاوت آن است، تلاوت مى كنند. آنان به آن كتاب ايمان دارند و هر كه به آن كفر ورزد، پس ايشان همان زيان كارانند».

حديث :

۱۶۶۷۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ درباره آيه «آن را تلاوت مى كنند آن گونه كه حق تلاوت آن است» ـفرمود : [يعنى] از آن چنان كه بايد و شايد، پيروى مى كنند.