۱۸۹۰۲.عنه صلى الله عليه و آله :أعظَمُ العِيادَةِ أجرا أخَفُّها . ۱
۱۸۹۰۳.عنه صلى الله عليه و آله :عُدْ مَن لا يَعودُكَ ، و أهدِ مَن لا يُهدي لكَ . ۲
۱۸۹۰۴.عنه صلى الله عليه و آله :أغِبّوا في العِيادَةِ و أربِعوا . ۳
۱۸۹۰۵.عنه صلى الله عليه و آله :العِيادَةُ فُواقَ ناقَةٍ . ۴
۱۸۹۰۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام:إنّ مِن أعظَمِ العُوّادِ أجرا عندَ اللّهِ عَزَّ و جلَّ لَمَن إذا عادَ أخاهُ خَفَّفَ الجُلوسَ، إلاّ أن يَكونَ المَريضُ يُحِبُّ ذلكَ و يُريدُهُ و يَسألُهُ ذلكَ . ۵
۱۸۹۰۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :العِيادَةُ قَدرُ فُواقِ ناقَةٍ أو حَلبِ ناقَةٍ . ۶
۱۸۹۰۸.عنه عليه السلام:تَمامُ العِيادَةِ للمَريضِ أن تَضَعَ يَدَكَ على ذِراعِهِ و تُعَجِّلَ القِيامَ مِن عِندِهِ ؛ فإنَّ عِيادَةَ النَّوكى أشَدُّ علَى المَريضِ مِن وَجَعِهِ . ۷
۱۸۹۰۹.الكافي عن مولىً لجعفرِ بنِ محمّدٍ عليهما السلام:مَرِضَ بعضُ مَواليهِ فخَرَجنا إلَيهِ نَعودُهُ و نَحنُ عِدَّةٌ مِن مَوالي جعفرٍ ، فاستَقبَلَنا جعفرٌ عليه السلام في بعضِ الطّريقِ ، فقالَ لنا : أينَ تُريدونَ ؟ فَقُلنا: نُريدُ فُلانا نَعودُهُ ، فقالَ لَنا: قِفوا ، فوَقَفنا ، فقالَ : مَع أحَدِكُم تُفّاحَةٌ، أو سَفَرجَلَةٌ ، أو اُترُجَّةٌ ، أو لَعقَةٌ مِن طِيبٍ، أو قِطعَةٌ مِن عُودِ بَخورٍ ؟ فقُلنا : ما مَعنا شيءٌ مِن هذا، فقالَ: أ ما تَعلَمونَ أنَّ المَريضَ يَستَريحُ إلى كُلِّ ما اُدخِلَ بهِ علَيهِ ؟ ! ۸
۱۸۹۰۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پر اجرترين عيادت، كوتاه ترين آن است.
۱۸۹۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از كسى كه به عيادت تو نمى آيد عيادت كن و به كسى كه به تو هديه نمى دهد، هديه بده.
۱۸۹۰۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر دو سه روز يك بار به عيادت بيمار برويد.
۱۸۹۰۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :زمان عيادت، بايد به اندازه زمان رگ كردن پستان شتر [كوتاه مدت ]باشد.
۱۸۹۰۶.امام على عليه السلام :بزرگترين پاداش را نزد خداوند عزّ و جلّ آن عيادت كننده اى دارد كه هرگاه به عيادت برادرش برود، زمان كوتاهى نزد او بنشيند، مگر اين كه خود بيمار دوست داشته باشد و از او بخواهد كه بيشتر بنشيند.
۱۸۹۰۷.امام صادق عليه السلام :زمان عيادت بايد به اندازه زمان رگ كردن پستان شتر يا يك دوشيدن شتر باشد. ۹
۱۸۹۰۸.امام صادق عليه السلام :عيادت كامل، اين است كه دستت را روى بازوى بيمار بگذارى و زود از پيش او برخيزى؛ زيرا عيادت احمق ها براى بيمار سخت تر از درد خود اوست.
۱۸۹۰۹.الكافى :يكى از وابستگان امام صادق عليه السلام گفت : يك نفر از ياران حضرت بيمار شد و ما عده اى از ياران امام بوديم كه براى عيادت او رفتيم. در راه با حضرت صادق عليه السلام مواجه شديم. از ما پرسيد: كجا مى رويد؟ عرض كرديم: به عيادت فلانى مى رويم. فرمود: بايستيد. ما ايستاديم. حضرت فرمود: آيا سيبى، بِهى، تُرنجى، كمى عطر يا تركه اى خوشبو به همراه يكى از شما هست؟ عرض كرديم: از اين چيزها با خود نداريم. حضرت فرمود: مگر نمى دانيد كه بيمار از اينكه چيزى برايش ببرند، آرامش مى يابد؟!
