۱۹۲۸۲.عنه عليه السلام :أ لَستُم في مَساكِنِ مَن كانَ قَبلَكُم أطولَ أعمارا ، و أبقى آثارا ......... تَعَبَّدوا للدُّنيا أيَّ تَعبُّدٍ ، و آثَرُوها أيَّ إيثارٍ ، ثُمّ ظَعَنوا عنها بغَيرِ زادٍ مُبَلِّغٍ و لا ظَهرٍ قاطِعٍ . ^۱

۱۹۲۸۳.عنه عليه السلام :إنّ الدُّنيا دارُ صِدقٍ لمَن صَدَقَها، و دارُ عافِيَةٍ لمَن فَهِمَ عنها ، و دارُ غِنىً لمَن تَزوَّدَ مِنها . ^۲

۱۹۲۸۴.عنه عليه السلام :إنّما الدُّنيا مُنتَهى بَصَرِ الأعمى، لا يُبصِرُ مِمّا وراءها شيئا ، و البَصيرُ يَنفُذُها بَصَرُهُ و يَعلَمُ أنّ الدّارَ وراءها،فالبَصيرُ مِنها شاخِصٌ ، و الأعمى إلَيها شاخِصٌ ، و البَصيرُ مِنها مُتَزوِّدٌ ، و الأعمى لَها مُتَزوِّدٌ . ^۳

۱۹۲۸۵.عنه عليه السلام :إنّ الدُّنيا لم تُخلَقْ لَكُم دارَ مُقامٍ ، بل خُلِقَت لَكُم مَجازا لِتَزَوَّدوا مِنها الأعمالَ إلى دارِ القرارِ. ^۴

۱۹۲۸۶.عنه عليه السلام :رَحِمَ اللّهُ امرَأً ......... اغتَنَمَ المَهَلَ ، و بادَرَ الأجَلَ ، و تَزوَّدَ مِن العَمَلِ . ^۵

۱۹۲۸۲.امام على عليه السلام :آيا نه اينكه شما در خانه هاى كسانى هستيد كه پيش از شما بودند و عمرهايى درازتر و آثارى ماندنى تر داشتند ......... دنيا را پرستيدند چه پرستيدنى و آن را برگزيدند چه برگزيدنى! سپس بى هيچ توشه اى و بى هيچ مركبى كه آنها را به سر منزل مقصود برساند، از اين دنيا كوچيدند.

۱۹۲۸۳.امام على عليه السلام :دنيا، سراى راستى است براى كسى كه با آن از در راستى درآيد و سراى عافيت و آسايش است براى كسى كه از آن چيز بفهمد و سراى توانگرى است براى كسى كه از آن توشه برگيرد.

۱۹۲۸۴.امام على عليه السلام :دنيا چشم انداز نهايى شخص نابينا (بى بَصَر) است و در فرا سوى آن چيزى نمى بيند. امّا شخص بينا و با بصيرت، نگاهش از دنيا فراتر مى رود و درمى يابد كه سراى حقيقى، در آن سوى دنياست. بنا بر اين، شخص بينا از دنيا چشم بر مى كند و نابينا به آن چشم مى دوزد، بينا از دنيا توشه برمى دارد، و نابينا براى آن توشه برمى دارد.

۱۹۲۸۵.امام على عليه السلام :دنيا، سراى ماندن شما آفريده نشده است، بلكه چونان گذرگاهى برايتان خلق گشته است تا از آن براى سراى ماندگارى توشه اعمال فراهم آوريد.

۱۹۲۸۶.امام على عليه السلام :رحمت خدا بر كسى كه ......... فرصت ها را غنيمت شمرده و بر مرگ پيشدستى كند و توشه عمل فراهم آورد.

۱۹۲۷۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :ما أنزَلَ المَوتَ حَقَّ مَنزِلَتِهِ مَن عَدَّ غَدا مِن أجَلِهِ . ^۱

3675

التَّزَوُّدُ لِلآخِرَةِ

الكتاب :

الحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُومَاتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلاَ رَفَثَ وَ لاَ فُسُوقَ وَ لاَ جِدالَ فِي الْحَجِّ وَ مَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللّهُ وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَ اتَّقُونِ يا أُولِي الْأَلْبَابِ» . ^۲

الحديث :

۱۹۲۷۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :تَزَوَّدوا في الدُّنيا مِن الدُّنيا ما تُحرِزونَ (تَحُوزونَ) بهِ أنفُسَكُم غَدا . ^۳

۱۹۲۷۹.عنه عليه السلام :تَزَوَّدوا في أيّامِ الفَناءِ لأيّامِ البَقاءِ ، قد دُلِلتُم علَى الزّادِ، و اُمِرتُم بالظَّعنِ، و حُثِثتُم علَى المَسيرِ. ^۴

۱۹۲۸۰.عنه عليه السلام :علَيكُم بالجِدِّ و الاجتِهادِ ، و التّأهُّبِ و الاستِعدادِ ، و التَّزَوُّدِ في مَنزلِ الزّادِ . ^۵

۱۹۲۸۱.عنه عليه السلام :فلْيَعمَلِ العامِلُ مِنكُم في أيّامِ مَهَلِهِ قبلَ إرهاقِ أجَلِهِ ......... و لْيَتَزوَّدْ مِن دارِ ظَعنِهِ لدارِ إقامَتِهِ . ^۶

۱۹۲۷۷.امام على عليه السلام :كسى كه فردا را از عمر خود به شمار آورد، مرگ را در جايگاه شايسته اش قرار نداده است.

3675

توشه برداشتن براى آخرت

قرآن :

«حج در ماه هاى معيّنى است. پس، هر كس در اين ماه ها حج را [بر خود] واجب گرداند [بداند كه ]در اثناى حج، همبسترى و جدال و گناه [روا ]نيست. و هر كار نيكى انجام مى دهيد، خدا آن را مى داند. و براى خود توشه برگيريد؛ زيرا بهترين توشه پرهيزگارى است. و اى خردمندان! از من پروا كنيد».

حديث :

۱۹۲۷۸.امام على عليه السلام :در دنيا از دنيا توشه اى برگيريد كه فردا[ى قيامت] به كمك آن خود را نگه مى داريد.

۱۹۲۷۹.امام على عليه السلام :از اين ايّام فانى براى ايّام باقى توشه برداريد؛ توشه را به شما نمايانده اند و فرمان كوچتان داده اند و براى رفتن به شتاب وادارتان كرده اند.

۱۹۲۸۰.امام على عليه السلام :سعى و كوشش كنيد و حاضر و آماده شويد و در سراى توشه [گرفتن]، توشه برگيريد.

۱۹۲۸۱.امام على عليه السلام :پس، بايد كه عمل كننده شما در زمانى كه مهلت و فرصت دارد، پيش از شتافتن اجلش، كار كند ......... و از كوچگاهش براى اقامتگاهش توشه برگيرد.