باب دوم : راه هاى خداشناسى
2 / 1
فطرت
۴۹۸۶.امام على عليه السلام :سپاسْ خدايى را كه حمد و ستايش خود را به بندگانش الهام كرد و آنان را بر شناخت پروردگارى اش سرشت .
۴۹۸۷.امام على عليه السلام :برترين چيزى كه متوسّلان به خداى منزّه و والا بدان متوسّل مى شوند ، ايمان به خدا و رسول او ، و جهاد در راه اوست ؛ چون جهاد ، چَكاد اسلام است ؛ و كلمه اخلاص ، ۱ كه همان فطرت است؛ و برپادارى نماز ، كه همان دين است .
۴۹۸۸.امام على عليه السلام :در بين آنان (مردم) ، رسولانش را برانگيخت و پيامبرانش را پى در پى به سوى آنان فرستاد تا وفادارى به پيمان فطرت را از آنان بخواهند و نعمت هاى فراموش شده اش را به يادشان آورند و با رساندن پيام خدا ، بر آنان احتجاج كنند و گنجينه هاى خِردها را بر انگيزند .
۴۹۸۹.امام على عليه السلامـ در دعايش ـ: خداوندا! دل ها را بر اراده خود آفريدى ، و خِردها را بر شناخت خودت سرشتى . پس دل ها از ترس تو بى قرارند ، و قلب ها حيران و شيدا ، بانگ بر مى آورند ، و گستره اندازه خِردها در ثناى تو كم مى آيد ، و الفاظ از بيان اندازه نيكويى هاى تو در مى مانند ، و زبان ها از شمارش نعمت هايت گُنگ مى شوند ، و هر گاه در راه جستجوى وصف تو گام نهند ، حيرت ناتوانى از درك اوصاف تو ، آنها را مبهوت مى سازد . و خِرد ، نگرانِ كوتاهى [ خويش] است در رعايت محدوده اى كه برايش معيّن ساخته اى ؛ چرا كه او را حقّ پا برون نهادن از آنچه به وى فرمان داده اى ، نيست .
