از مهم ترين رويدادهاى تاريخ تشيّع، مهاجرت اعراب اشعرى در سال ۸۲ هـ.ق . از كوفه به قم است. ۱
اعراب اشعرى، طايفه اى از قبيله بنى ذخران بن وائل بن جماهر بن اشعر، از اهل يمن بودند كه عده اى از آنها اسلام آوردند و در مكه به حضرت رسول اكرم(ص) ملحق شدند. اينان در زمان فتح ايران حضور فعالى در سپاه اسلام داشتند ۲ و بعد از فتوحات، در كوفه مستقر شدند تا زمانى كه احوص و عبدالله، از بزرگان اشعرى، از ترس عقوبت حجّاج (به خاطر شركت و هم كارى در قيام عبدالرحمن بن اشعث) به شهر قم مهاجرت كردند. ۳ اشعرى هاى مهاجر، از شيعيان امامى بودند و توانستند در مدت كمى موقعيت خود را در قم تثبيت كنند و بر بوميان، غالب و صاحب مكنت و مال شوند. زاد و ولد بسيار آنان روز به روز شوكت و قدرت آنها را افزايش داد. در «تاريخ قم» آمده است:
«نسل اعراب اشعرى در قم، زياده بر شش هزار نفر رسيد. عبدالله بن سعد، ۴۲ فرزند و حمزة بن البيع ۴۲ فرزند و عامر بن عمران، ۴۱ فرزند و از نسل ابوبكر و اليسع و عمران و آدم، اولاد عبدالله بن سعد، ۲۴۰۰ نفر وجود دارند واز فرزندان برادرش احوص، از دو وجود مالك بن احوص و احوص، ۱۲۰۰ شخص پيدا شده اند.» ۴