11 . سخنان امام هادى عليه السلام
۲۶۱.إنَّ اللّهَ إذا أرادَ بِعَبدٍ خَيرا إذا عُوتِبَ قَبِلَ؛
۰.چون خداوند خير بنده اى را بخواهد ، هرگاه [آن بنده] مورد گلايه واقع شود ، بپذيرد.
۲۶۲.إنَّ للّهِِ بُقاعاً يُحِبُّ أن يُدعى فيها فَيَستَجيبُ لِمَن دَعاهُ؛
۰.خداوند را بقعه هايى است كه دوست دارد در آنها دعا شود تا دعاى كسى را كه وى را خوانده است ، به اجابت رسانَد.
۲۶۳.مَنِ اتَّقَى اللّهَ يُتَّقى ، ومَن أطاعَ اللّهَ يُطاعُ؛
۰.هر كه از خدا پروا كند ، از او پروا كنند [و حرمتش را نگه دارند] و هر كه ازخدا فرمان بَرد ، فرمانش بَرند.
۲۶۴.مَن أطاعَ الخالِقَ لَم يُبالِ سَخَطَ المَخلوقِينَ؛
۰.هر كه از آفريدگار فرمان بَرد ، از خشم آفريدگان پروا ندارد.
۲۶۵.مَن كانَ عَلى بَيِّنَةٍ مِن رَبِّهِ هانَت عَلَيهِ مَصائِبُ الدُّنيا و لَو قُرِضَ ونُشِرَ؛
۰.هر كه را از جانب پروردگارش حجّتى باشد ، هرچند مصيبت هاى دنيا او را با قيچى تكّه تكّه كنند و پراكنده اش سازند ، بر او سبُك آيد.
۲۶۶.اَلشاكِرُ أسعَدُ بِالشُّكرِ مِنهُ بِالنِّعمَةِ الَّتي أوجَبَتِ الشُّكرَ لِأنَّ النِّعَمَ مَتاعٌ وَالشُّكرَ نِعَمٌ و عُقبى؛
۰.شكرگزار را ، به جهت شكرگزارى ، سعادتى است بزرگ تر از نعمتى كه شكرگزارى را بر او واجب كرده است ؛ زيرا نعمت ، كالايى است و شكر ، نعمتى همراه با آخرت .
۲۶۷.إنَّ الظّالِمَ الحالِمَ يَكادُ أن يُعفى عَلى ظُلمِهِ بِحِلمِهِ ، وإنَّ المُحِقَّ السَّفيهَ يَكادُأن يُطفِئَنُورَ حَقِّهِ بِسَفَهِهِ؛
۰.دور نيست كه ستمِ ستمگرِ بردبار ، به سبب بردبارى اش بخشوده شود ، و حق به جانبِ نابخرد ، نزديك است كه به سبب نابخردى اش ، نور حقّانيت خود را خاموش كند .
۲۶۸.مَن جَمَعَ لَكَ وُدَّهُ ورَأيَهُ فَاجمَع لَهُ طاعَتَكَ؛
۰.هر كه تمامت دوستى خود را براى تو فراهم آورْد ، تو نيز تمامت طاعت خود را برايش فرآهم آور .
۲۶۹.مَن هانَت عَلَيهِ نَفسُهُ فَلا تَأمَن شَرَّهُ؛
۰.هر كه خود را سبُك شمارَد ، از گزند او ايمن مباش.
۲۷۰.اَلدُّنيا سُوقٌ رَبِحَ فيها قَومٌ وخَسِرَ آخَرونَ؛
۰.دنيا بازارى است ؛ گروهى در آن سود بَرَند و گروهى ديگر ، زيان ببينند.
