۰.12250.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : في يَومٍ تَشخَصُ فِيهِ الأبصارُ و تُظلِمُ لَهُ الأقطارُ ... فلا شَفيعٌ يَشفَعُ ، و لا حَميمٌ يَنفَعُ ، و لا مَعذِرَةٌ تَدفَعُ . ^۱

۰.12251.عنه عليه السلام : إنَّما هَلَكَ مَن كانَ قَبلَكُم بِطُولِ آمالِـهِم و تَغَيُّبِ آجالِـهِم ، حتّى نَزَل بِهِمُ المَوعودُ الّذي تُرَدُّ عَنهُ المَعذِرَةُ ، و تُرفَعُ عَنهُ التَّوبَةُ ، وَ تحُلُّ مَعَهُ القارِعَةُ و النِّقمَةُ . ^۲

۰.12252.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : اللّه ُ أجَلُّ و أعدَلُ [ و أعظَمُ ]مِن أن يَكونَ لِعَبدِهِ عُذرٌ لا يَدَعَهُ يَعتَذِرُ بِهِ ، و لكِنَّهُ فَلِجَ فلَم يَكُن لَهُ عُذرٌ . ^۳

(انظر) عنوان 115 «الحسرة» ، 508 «الندم» .

۰.12250.امام على عليه السلام : روزى كه در آن ديده ها خيره مى ماند و همه جا تيره و تار مى شود... نه شفيعى شفاعت مى كند و نه خويشاوندى سود مى رساند و نه عذرى عذاب را دفع مى كند.

۰.12251.امام على عليه السلام : پيشينيان شما، در حقيقت، به سبب آرزوهاى دراز و از ياد بردن مرگ به هلاكت در افتادند، تا آن كه مرگ بر آنها فرود آمد؛ مرگى كه عذر پذير نيست و مجال توبه باقى نمى گذارد و مصيبت و كيفر با خود مى آورد.

۰.12252.امام صادق عليه السلام فرمود : خداوند بزرگوارتر و دادگرتر و بزرگتر از آن است كه بنده اش عذرى داشته باشد و اجازه ندهد عذرش را بياورد، بلكه كاوش كرد، اما عذرى براى او نيافت.