تحليلى درباره احاديث غيبت در كتاب الغيبة نعمانى

دكتر كاظم قاضى زاده ^۱

دكتر على رضا مختارى ^۲

چكيده

فرضيه «تولد ايده امام غايب در دوران حيرت»، نه تنها فروپاشى مهدويت، بلكه تمام نظام امامت را هدف قرار داده است. حيرت شيعيان در دوره بعد از شهادت امام عسكرى عليه السلام ، بر خلاف ادّعاى رقيب، نه به خاطر عدم وجود فرزند براى حضرت عسكرى عليه السلام ، و نه به خاطر ناشناخته و تعريف ناشدن غيبت است، بلكه اين حيرت ناشى از عدم توجّه شيعيان به احاديثى است كه از تك تك ائمّه عليهم السلام در طول قرن هاى اول تا سوم صادر شده و در بسيارى از اصول و كتاب هاى راويان مؤلّف، ثبت گرديده و نسل به نسل منتقل شده است. با بررسى احاديث باب دهم ـ كه بيش از يك پنجم احاديث كتاب الغيبة نعمانى را شامل مى شود، به روشنى تواتر معنوى غيبت صاحب الامر (عج) اثبات مى گردد. بر اين اساس، ادّعاى ناشناخته و تعريف ناشده بودن مقوله غيبت بعد از شهادت امام يازدهم عليه السلام ، فاقد مبناى علمى است.

كليد واژه ها: احاديث مهدويت، غيبت، غيبت نعمانى، دوران حيرت، تواتر معنوى.

مقدمه

اعتقاد به يك رهبر زنده غايب ـ كه هر لحظه امكان ظهورش است، و با آمدنش بساط ظلم و فساد برچيده مى شود ـ رهروان را به آينده اميدوار مى كند و اميد يعنى زندگى. با اين اميد، حيات در شريان هاى فرد و اجتماع به سرعت به جريان مى افتد. قلب چنين جامعه اى در انتظار امام خود