۱۶۳۴۳.عنه عليه السلام :الفِكرُ يُفيدُ الحِكمَةَ . ^۱

۱۶۳۴۴.عنه عليه السلام :الفِكرُ جَلاءُ العُقولِ . ^۲

۱۶۳۴۵.عنه عليه السلام :الفِكرُ يُنيرُ اللُّبَّ . ^۳

۱۶۳۴۶.عنه عليه السلام :الفِكرُ رُشدٌ ، الغَفلَةُ فَقدٌ . ^۴

۱۶۳۴۷.عنه عليه السلام :الفِكرُ إحدَى الهِدايَتَينِ . ^۵

۱۶۳۴۸.عنه عليه السلام :الفِكرُ في الخَيرِ يَدعُو إلَى العَمَلِ بهِ . ^۶

۱۶۳۴۹.عنه عليه السلام :الفِكرُ في العَواقِب يُنجي مِن المَعاطِبِ . ^۷

۱۶۳۵۰.عنه عليه السلام :الفِكرُ يُوجِبُ الاعتِبارَ ، و يُؤمِنُ العِثارَ ، و يُثمِرُ الاستِظهارَ . ^۸

۱۶۳۵۱.عنه عليه السلام :اِفْكِرْ تُفِقْ . ^۹

۱۶۳۵۲.عنه عليه السلام :ما ذَلَّ مَن أحسَنَ الفِكرَ . ^۱۰

۱۶۳۵۳.عنه عليه السلام :أصلُ العَقلِ الفِكرُ ، و ثَمَرتُهُ السَّلامَةُ . ^۱۱

۱۶۳۵۴.عنه عليه السلام :أصلُ السَّلامَةِ مِن الزَّلَلِ الفِكرُ قَبلَ الفِعلِ ؛ و الرَّوِيَّةُ قَبلَ الكلامِ . ^۱۲

۱۶۳۴۳.امام على عليه السلام :انديشه، حكمت به بار مى آورد.

۱۶۳۴۴.امام على عليه السلام :انديشه، جلا دهنده خردهاست.

۱۶۳۴۵.امام على عليه السلام :انديشه، دل و خرد را روشن مى گرداند.

۱۶۳۴۶.امام على عليه السلام :انديشه، مايه راهيابى است و غفلت، موجب گمراهى.

۱۶۳۴۷.امام على عليه السلام :انديشه، يكى از دو هدايت است.

۱۶۳۴۸.امام على عليه السلام :انديشه كردن در خوبيها انگيزه به كار بستن آنها مى شود.

۱۶۳۴۹.امام على عليه السلام :انديشه در سرانجام كارها ، از مهلكه ها مى رهاند.

۱۶۳۵۰.امام على عليه السلام :انديشه كردن، موجب عبرت آموختن است و از لغزش ايمن مى گرداند و روشن انديشى به بار مى آورد.

۱۶۳۵۱.امام على عليه السلام :بينديش تا [از خواب غفلت ]به هوش آيى.

۱۶۳۵۲.امام على عليه السلام :كسى كه انديشه اش نيكو باشد، خوار نگردد.

۱۶۳۵۳.امام على عليه السلام :ريشه خِرد انديشه است و ميوه اش سالم ماندن [از خطا و عذاب].

۱۶۳۵۴.امام على عليه السلام :ريشه سالم ماندن از لغزشها، انديشيدن پيش از عمل كردن است و سنجيدن پيش از سخن گفتن.