28 صفر

۲۸صفر
شهادت امام حسن مجتبي(ع) (۵۰ ق)
شرح مناسبت:
معاويه كه وجود امام حسن(ع) را براي بيعت گرفتن يزيد مانع مي‏ ديد، به جَعده دختر اشعث خوارجي و همسر امام نوشت: اگر شوهرت را مسموم كني، تو را به عقد پسرم يزيد در خواهم آورد و صد هزار درهم نيز به همراه نامه براي جعده فرستاد. اين وعده كار خودش را كرد و اين زن به هواي ازدواج با يزيد، پسر رسول خدا(ص) را مسموم نمود. هرچند هيچ گاه به آرزوي پليد خود نرسيد. سن شريف امام حسن مجتبي(ع) به هنگام شهادت ۴۷ سال و مدت امامت آن حضرت ۱۰ سال بوده است.
منبع : برنامه روزشمار تاريخ ازمركز پژوهشهاي صدا و سيما
آیات و روایات متناسب :
شهادت امام حسن‏ عليه السلام
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
حسنٌ مِنّی و أنا مِنهُ، أحَبَّ اللّهُ مَنْ أحبَّهُ.
حسن از من است و من از اویم. هر که او را دوست بدارد خداوند دوستش دارد.
بحار الأنوار: ۴۳/ ۳۰۶/ ۶۶
پیامبر خدا صلی الله علیه وآله خطاب به امام حسن(ع):
مَن أتاک زائِراً بَعدَ مَوتِک فَلَهُ الجَنَّةُ
پاداش کسی که پس از مرگت به زیارت تو آید، بهشت است
تهذیب الأحکام ، ج ۶، ص ۲۰ .
امام سجّاد علیه السلام :
إنَّ الحَسَنَ بنَ عَلی علیه السلام کانَ أعبَدَ النّاسِ فی زَمانِهِ و أزهَدَهُم و أفضَلَهُم.
امام حسن (ع) در زمان خود عابدترین ، زاهدترین و برترین مردم بود.
الأمالی ، صدوق ، ص ۲۲۴ .
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله با اشاره به امام حسن علیه السلام فرمود:
مَن أحبَّنی فَلْیحِبَّ هذا.
هر که مرا دوست دارد، باید این را دوست داشته باشد.
کنز العمّال: ۳۷۶۳۷.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله با اشاره به امام حسن علیه السلام فرمود:
اللّهُمَّ إنّی احِبُّهُ فأحِبَّهُ، و أحِبَّ مَن یحِبُّهُ.
خدایا! من او را دوست دارم، تو نیز دوستش بدار و دوستدارانش را هم دوست بدار.
کنز العمّال: ۳۷۶۴۰.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
أمَّا الحَسَنُ فَإِنَّهُ ابنی و وَلَدی، و بَضعَةٌ مِنّی، و قُرَّةُ عَینی، و ضِیاءُ قَلبی، و ثَمَرَةُ فُؤادی، و هُوَ سَیدُ شَبابِ أهلِ الجَنَّةِ، و حُجَّةُ اللّهِ عَلَی الامَّةِ، أمرُهُ أمری، و قَولُهُ قَولی، مَن تَبِعَهُ فَإِنَّهُ مِنّی، و مَن عَصاهُ فَلَیسَ مِنّی.
حسن پسر من و فرزند من و پاره تنم و روشنایی چشمم و نور دلم و میوه قلبم است. او سرور جوانان اهل بهشت و حجّت خداوند بر امت است. دستور او دستور من، و گفته او گفته من است. از هر کس از او پیروی کند، از من است و هر کس نا فرمانیش نماید، از من نیست.
الأمالی للصدوق: ۱۰۰/ ۲