۱۰۳۹۴.عنه عليه السلام :صاحِبِ الحُكَماءَ ، و جالِسِ الحُلَماءَ ، و أعرِضْ عنِ الدُّنيا ، تَسكُنْ جَنَّةَ المَأوى . ^۱

۱۰۳۹۵.عنه عليه السلام :صاحِبِ العُقَلاءَ ، و جالِسِ العُلَماءَ ، و اغلِبِ الهَوى ، تُرافِقِ المَلأَ الأعلى . ^۲

۱۰۳۹۶.عنه عليه السلام :صُحبَةُ الوَلِيِّ اللَّبِيبِ حَياةُ الرُّوحِ . ^۳

۱۰۳۹۷.عنه عليه السلام :عَجِبتُ لِمَن يَرغَبُ في التَّكَثُّرِ مِنَ الأصحابِ كيفَ لا يَصحَبُ العُلَماءَ الألِبّاءَ الأتقِياءَ الذين يَغنِمُ فَضائلَهم ، و تَهدِيهِ عُلُومُهُم ، و تُزَيِّنُهُ صُحبَتُهُم ؟! ^۴

۱۰۳۹۸.عنه عليه السلام :مَن دَعاكَ إلى الدارِ الباقيَةِ و أعانَكَ على العَمَلِ لَها ، فهُو الصَّديقُ الشَّفيقُ . ^۵

۱۰۳۹۹.عنه عليه السلام :قارِنْ أهلَ الخَيرِ تَكُن مِنهُم ، و بايِنْ أهلَ الشَّرِّ تَبِنْ عَنهُم . ^۶

۱۰۴۰۰.الإمامُ الحسنُ عليه السلامـ في وَصِيَّتِهِ لجُنادَةَ في مَرَضِهِ الذي تُوُفِّيَ فيهِ ـ: اِصحَبْ مَن إذا صَحِبتَهُ زانَكَ ، و إذا خَدَمتَهُ صانَكَ ، و إذا أرَدتَ مِنهُ مَعونَةً أعانَكَ ، و إن قُلتَ صَدَّقَ قَولَكَ ، و إن صُلْتَ شَدَّ صَولَكَ ، و إن مَدَدتَ يَدَكَ بِفَضلٍ مَدَّها ، و إن بَدَت عنكَ ثُلمَةٌ سَدَّها ، و إن رَأى منكَ حَسَنةً عَدَّها ، و إن سَألتَهُ أعطاكَ ، و إن سَكَتَّ عَنهُ ابتَدَأكَ ، و إن نَزَلَت إحدَى المُلِمّاتِ بهِ ساءَكَ . ^۷

۱۰۳۹۴.امام على عليه السلام :با حكيمان مصاحبت كن و با بردباران همنشين شو و از دنيا ، روى گردان ، تا در جنّة المأوى ساكن شوى .

۱۰۳۹۵.امام على عليه السلام :با خردمندان مصاحبت كن و با دانشمندان بنشين و بر هوس چيره آى ، تا فرشتگان مقرّب قرين گردى .

۱۰۳۹۶.امام على عليه السلام :مصاحبت با دوست خردمند ، زندگانى روح است .

۱۰۳۹۷.امام على عليه السلام :در شگفتم از كسى كه رغبت به داشتن ياران بسيار دارد ، چگونه با دانشمندانِ خردمندِ پرهيزگار مصاحبت نمى كند، تا از فضايل آنها بهره گيرد و در پرتو دانش آنها هدايت شود و مصاحبت آنان ، او را آراسته گرداند؟!

۱۰۳۹۸.امام على عليه السلام :هركه تو را به سراى جاويدان فرا خوانَد و در راه كار كردن براى رسيدن به آن سرا ياريت رساند ، همو دوستى دلسوز است .

۱۰۳۹۹.امام على عليه السلام :با نيكوكاران قرين شو تا از آنان باشى ، و از بدكاران دورى كن تا از زمره آنان جدا شوى .

۱۰۴۰۰.امام حسن عليه السلامـ در سفارش به جُناده در بستر بيمارى كه به رحلت آن حضرت انجاميد ـفرمود : با كسى مصاحبت كن كه هرگاه با او مصاحبت كنى مايه آراستگى تو شود و هرگاه خدمتش كنى تو را حفظ كند و هرگاه از او كمكى بخواهى ، كمكت كند و هرگاه سخنى بگويى ، سخنت را باور كند و هرگاه حمله كنى ، تقويتت كند و هرگاه دستت را به احسانى بگشايى ، او در اين راه تو را كمك رساند و هرگاه عيبى از تو ديده شد ، آن را بپوشاند و هرگاه كار خوبى از تو ديد ، آن را در نظر داشته باشد ، هرگاه چيزى از او خواستى به تو بدهد و هرگاه زبان به خواهش نگشودى ، او [در بخشش ]پيشدستى كند و هرگاه مصيبتى به او رسيد تو ناراحت شوى .