لفظ «ولی فقیه» در احادیث

لفظ «ولی فقیه» یا «ولایت فقیه» را در احادیث نیافتیم بلکه ویژگی هایی برای حاکم شمرده شده که با ولی فقیه تطبیق دارد. بنگرید:
امام صادق(ع) در جواب عمر بن حنظله که از ایشان در مورد مراجعه به سلاطین یا قضات جور پرسید, شدیداً چنین کاری را منع نمود و دستورِ مراجعه به ولی فقیه را صادر نمود:
انْظُرُوا إِلَى مَنْ كَانَ مِنْكُمْ قَدْ رَوَى حَدِيثَنَا ونَظَرَ فِي حَلَالِنَا وحَرَامِنَا وعَرَفَ أَحْكَامَنَا فَارْضَوْا بِه حَكَماً فَإِنِّي قَدْ جَعَلْتُه عَلَيْكُمْ حَاكِماً فَإِذَا حَكَمَ بِحُكْمِنَا فَلَمْ يَقْبَلْه مِنْه فَإِنَّمَا بِحُكْمِ اللَّه قَدِ اسْتَخَفَّ وعَلَيْنَا رَدَّ والرَّادُّ عَلَيْنَا الرَّادُّ عَلَى اللَّه وهُوَ عَلَى حَدِّ الشِّرْكِ بِاللَّه؛ (کافی، ج ۷ ص ۴۱۲ ح ۵)
[در مواقع سردرگمی] به راویان حدیث ما و آنان که در حلال و حرام احکام ما نظر می کنند و احکام ما را می شناسند, مراجعه کنید و به حکم آنان, راضی باشید. من آنان را بر شما حاکم و ولی قرار دادم, پس اگر چنین ولی امری حکمی داد و از او قبول نشد, حکم خدا سبک شمرده شده و ما را رد کرده اید, و کسی که با ما مخالفت کند, با خدا مخالفت نموده و در مرز شرک به خدا قرار گرفته است.