کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا

جمله ی فوق مشهور است و گاهی بر آن افزوده شده: «وَکلُّ شَهرٍ مُحَرَّمٌ». گاهی نیز دیده می شود که آن را به اهل بیت(ع) نسبت می دهند، در حالی که چنین مطالبی در منابع حدیثی دیده نمی شود؛ امّا مضمون آن، ضمن اشعار محمّد بن سعید بوصیری (قرن ۷ ق) در رثای امام حسین(ع) و یارانش آمده است. متن شعر او، این است:

کلُّ یومٍ وکلُّ أرضٍ لِکربی / فیهِمُ کربلاءُ وعاشورا

هر روزی و هر سرزمینی، به خاطر اندوه من بر [مصیبت] آنان، کربلا و عاشوراست.

احتمالاً همین شعر، ریشه ی اصلی آن جمله مشهور باشد.