حلیة المتقین

عمده ی روایت های حلیة المتقین در آداب و اخلاق و مستحبات است. اینگونه روایات، مانند روایات فقهی نیست که دقت زیاد در آنها صورت گیرد. طبق روایات متعدد، شخص با عمل به اینگونه احادیث به ثواب می رسد هرچند از اساس نادرست باشند.

به سه حدیث در این زمینه توجه کنید:

امام باقر(ع):

مَن بَلَغهُ ثَوابٌ مِن اللّهِ علی عَمل، فعَمِلَ ذلک العَملَ الْتِماسَ ذلک الثَّوابِ اوتِیهُ و إنْ لَم یکنِ الحَدیثُ کما بَلَغَهُ.[۱]

هر کس شنیده باشد که خداوند برای انجام عملی پاداش می دهد و برای دست یافتن به آن پاداش، آن کار را بکند به او داده می شود، هر چند حدیث، آن گونه نباشد که به او رسیده است.

امام صادق(ع):

مَن بَلغَهُ عنِ النَّبی صلی الله علیه و آله شَی ءٌ مِن الثّوابِ فَفَعلَ ذلک طَلَبَ قَولِ النَّبی صلی الله علیه و آله کانَ لَهُ ذلک الثّوابُ و إنْ کانَ النَّبی صلی الله علیه و آله لَمْ یقُلْهُ.[۲]

هر کس از قول پیامبر شنیده باشد که فلان کار پاداش دارد و آن را به نیت فرمایش پیامبر صلی الله علیه و آله انجام دهد همان پاداش برایش منظور می شود، هر چند پیامبر صلی الله علیه و آله آن را نگفته باشد.

امام صادق(ع):

مَن سَمِعَ شیئا مِن الثّوابِ علی شَیءٍ فَصنَعَهُ کانَ لَهُ، و إنْ لَم یکنْ علی ما بلَغَهُ.[۳]

هر کس بشنود که فلان کار پاداش دارد و آن را انجام دهد پاداشش به او می رسد، اگر چه بدان گونه که او شنیده نباشد.