شرح‏

در اين حديث، اسلام به خانه‏اى تشبيه شده كه داراى ويژگى‏هايى است كه جامعه انسانى مى‏تواند در پرتو آنها بهترين و آرام‏ترين و لذّتبخش‏ترين زندگى‏ها را براى خود تأمين نمايد . اين ويژگى‏ها عبارت اند از:

1 . بهره‏مندى از فضاى باز معنوى‏

نخستين بركتِ زندگى در پرتو اسلام، بهره‏گيرى از فضاى باز معنوى قرآن كريم است. در حديث ياد شده، قرآن به عنوان عرصه و فضاى باز خانه اسلام معرّفى گرديده و بدين سان فضاى بازى كه از نظر معنوى به وسيله قرآن براى جامعه پديد مى‏آيد، به فضاى باز مادّى تشبيه شده است. در اين تشبيه، چند نكته قابل توجّه است :
اوّل . فضاى مادّى، هر چه بازتر باشد، افراد بيشترى مى‏توانند از آن بهره ببرند . فضاى معنوى هدايت قرآن، به قدرى گسترده است كه همه مردم جهان مى‏توانند از آن بهره‏مند شوند.
(هُدًى لِّلنَّاسِ .^۱[قرآن‏] براى همه مردم راه‏نماست) .

1 / 4

ويژگى‏هاى اسلام‏

۴.الكافى : عن عدّة من أصحابنا ، عن أحمد بن محمّد ، عن عبد العظيم بن عبد اللَّه الحسنى ، عن عن أبى جعفر الثّانى عليه السلام ، عن أبيه ، عن جَدّه صلوات اللَّه عليهم ، قالَ:
قالَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام : قالَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله : إنَّ اللَّهَ خَلَقَ الإِسلامَ فَجَعَلَ لَهُ عَرصَةً، وجَعَلَ لَهُ نوراً، وجَعَلَ لَهُ حِصناً، وجَعَلَ لَهُ ناصِراً ؛ فَأمّا عَرصَتُهُ فَالقُرآنُ ، وأمّا نورُهُ فَالحِكمَةُ ، وأمّا حِصنُهُ فَالمَعروفُ ، وأمّا أنصارُهُ فَأنا وأهلُ بَيتى وشيعَتُنا .
فَأَحِبّوا أهلَ بَيتى وشيعَتَهُم وأنصارَهُم؛ فَإِنَّهُ لَمّا اُسرِيَ بى إلى‏ السَّماءِ الدُّنيا فَنَسَبَنى جَبرَئيلُ عليه السلام لِأَهلِ السَّماءِ استَودَعَ اللَّهُ حُبّى وحُبَّ أهلِ بَيتى وشيعَتِهِم فى قُلوبِ المَلائِكَةِ ، فَهُوَ عِندَهُم وَديعَةٌ إلى‏ يَومِ القِيامَةِ ، ثُمَّ هَبَطَ بى إلى‏ أَهلِ الأَرضِ فَنَسَبَنى إلى‏ أهلِ الأَرضِ ، فَاستَودَعَ اللَّهُ‏عزّ وجلّ حُبّى وحُبَّ أهلِ بَيتى وشيعَتِهِم فى قُلوبِ مُؤمِنى اُمَّتى ؛ فَمُؤمِنو اُمَّتى يَحفَظونَ وَديعَتى فى أهلِ بَيتى إلى‏ يَومِ القِيامَةِ .
ألا فَلَو أنَّ الرَّجُلَ مِن اُمَّتى عَبَدَ اللَّهَ‏عزّ وجلّ عُمُرَهُ أيّامَ الدُّنيا ثُمَّ لَقِيَ اللَّهَ‏عزّ وجلّ مُبغِضاً لِأَهلِ بَيتى وشيعَتى، ما فَرَّجَ اللَّهُ صَدرَهُ إلّا عَنِ النِّفاقِ .^۱

ترجمه‏

۰.حضرت عبد العظيم عليه السلام - به نقل از امام جواد، از پدرانش، از امير مؤمنان عليهم السلام - : پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود : «خداوند، اسلام را پديد آورد ، و براى آن فضا و عرصه‏اى قرار داد ، و نورى و دژى و ياورى مقرّر داشت . فضايش قرآن و نورش حكمت است و دژش كارهاى نيك اند و ياران آن، من و اهل بيتم و شيعيان ما هستند . پس اهل بيت مرا و شيعيان و ياران آنها را دوست داريد ؛ زيرا هنگامى كه مرا به آسمان‏ها بردند، جبرئيل مرا به اهل آسمان‏ها معرّفى كرد و خداوند، دوستى من و خاندانم و شيعيان آنها را در دل‏هاى فرشتگان به وديعه نهاد و اين محبّت تا روز قيامت در نزد آنها محفوظ است . پس از اين، جبرئيل مرا به زمين آورد و به اهل زمين معرّفى نمود . پس پروردگار، محبّت من و اهل بيتم و شيعيان آنها را در دل‏هاى مؤمنان اُمّتم به وديعه نهاد و مؤمنان امّت من تا روز قيامت، وديعه مرا در خاندانم نگهدارى خواهند كرد . آگاه باشيد اگر مردى از امّت من، تمام عمر خود را در عبادت خدا به پايان رساند و پس از آن، در پيشگاه خداوند، حاضر گردد و بغض خاندانم را در دل داشته باشد و يا شيعيان آنها را دشمن بدارد ، خداوند، سينه او را جز با نفاق نمى‏گشايد» .