عشر أميراً» آمده است .
ج - گزارش جابر بن سَمُره با همان اسنادى كه در منابع اهل سنّت آمده ، در منابع حديثى شيعه نيز نقل شده است .۱
د - احاديث ياد شده ، علاوه بر جابر بن سَمُره، از طريق عبد اللَّه بن عمر ، عبد اللَّه بن مسعود ، عبد اللَّه بن عمرو بن عاص ، اَنَس بن مالك و عبد اللَّه بن ابى اوفى نيز نقل شده اند ؛ ليكن منابعى كه اين گزارشها را روايت كردهاند ، مصادر شيعى اند .
ه - نكته قابل تأمّل ، اين است كه : سخنى سرنوشتساز با آن اهمّيت كه آينده رهبرى در جامعه اسلامى را رقم مىزند ، چرا آن گونه كه بايد ، مورد توجّه صحابيان قرار نگرفته و كمتر به نقل آن پرداختهاند ، تا آن جا كه حديث «اِثنا عَشَرَ خليفة (دوازده خليفه)» به حديث جابر بن سَمُره، معروف گرديده است ؟
بى ترديد ، سياسى بودن مضمون حديث در عدم نقل آن توسّط اصحاب پيامبر صلى اللَّه عليه و آله، مؤثّر بوده است . از اين رو، عدم شهرت نقل آن از طرق مختلف ، بر بىتوجّهى صحابيان به اين موضوع مهم، دلالت ندارد .
2 . زمان و مكان صدور احاديث
مُسلم ، در صحيح خود ، سخن پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در باره خلفاى پس از خود را مربوط به روز جمعهاى مىداند كه شخصى به نام اَسلَمى سنگسار شد۲ و چون اين واقعه در مدينه اتّفاق افتاده است ،۳ مىتوان گفت كه مكان سخن پيامبر صلى اللَّه عليه و آله، مسجد مدينه بوده است ؛ امّا احمد بن حنبل ، در مُسنَد خويش ، زمان صدور اين حديث را عرفه و مكان آن را
