اين مطلب ، به امام حسن عليه السلام نيز نسبت داده شده است .
در اين دوران ، امام على عليه السلام از شخصيت امام حسن عليه السلام و امام حسين عليه السلام براى احقاق حق ، استفاده نمود . ^۱
ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغة ، نامه اى را از معاويه خطاب به امام على عليه السلام مى آورد كه در آن به اين مطلب اشاره شده است:
ديروز را به خاطرت مى آورم كه خانه نشينت (همسرت) را شبانه ، سوار بر الاغ ، [اين سو و آن سو] مى بردى و دستانت در دست هاى پسرانت حسن و حسين بود ، در روزى كه با ابو بكر صدّيق ، بيعت شد و هيچ يك از بدريان و پيش گامان نمانْد ، مگر اين كه آنان را به خود فرا خواندى و با همسرت نزد آنها رفتى و دو پسرت را واسطه آنها قرار دادى . ^۲
همين مضمون در كتاب سليم بن قيس ، از سلمان ، نقل شده است. ^۳

دوران خليفه دوم (13 ـ 23ق) ^۴

امام حسين عليه السلام در دوران خليفه دوم ، نُه سالگى تا نوزده سالگى را مى گذراند. اعتراض امام حسين عليه السلام بر خليفه به جهت نشستن بر منبر پدرش (پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ) ، از مطالبى است كه در مصادر متعدّدى نقل شده است و شواهد، نشان مى دهند كه اين اعتراض، در آغاز خلافت خليفه دوم بوده است . ^۵
و در نقلى آمده است :
هنگامى كه عمر بن خطّاب ، ديوان را راه انداخت و مقرّرى وضع كرد ، براى حسن و حسين عليهماالسلام ، مقرّرى اى همانند مقرّرى پدرشان و مجاهدان بدر قرار داد و براى